สุดกตัญญู เจ้าดำตูบขาเป๋ ออกเดินหาอาหาร ไปให้แม่ได้อิ่มแม้ร่างกายไม่สมประกอบ

19 มี.ค. 2562

แชร์ |

ถือเป็นเรื่องราวสุดประทับใจอีกเรื่องหนึ่งระหว่างคนกับสัตว์เลี้ยง สำหรับเรื่องราวของผู้ใช้เฟซบุ๊ก สมฤทธิ์ เวียงสมุทร ที่เคยนำมาเล่าไว้กับชีวิตของเจ้าดำขาเป๋ สุนัขจรจัดขาพิการตัวหนึ่งที่มักออกมาขออาหารไปให้แม่กิน จนผู้ใช้เฟซบุ๊กรายนี้ตามไปเจอจึงนำมาเล่าให้ผู้ใช้เฟซบุ๊กท่านอื่นได้ฟังกับความประทับใจที่มีต่อเจ้าดำเป๋ ที่ทำเพื่อแม่ของมัน

ถือเป็นเรื่องราวสุดประทับใจอีกเรื่องหนึ่งระหว่างคนกับสัตว์เลี้ยง สำหรับเรื่องราวของผู้ใช้เฟซบุ๊ก สมฤทธิ์ เวียงสมุทร ที่เคยนำมาเล่าไว้กับชีวิตของเจ้าดำขาเป๋ สุนัขจรจัดขาพิการตัวหนึ่งที่มักออกมาขออาหารไปให้แม่กิน จนผู้ใช้เฟซบุ๊กรายนี้ตามไปเจอจึงนำมาเล่าให้ผู้ใช้เฟซบุ๊กท่านอื่นได้ฟังกับความประทับใจที่มีต่อเจ้าดำเป๋ ที่ทำเพื่อแม่ของมัน

โดยผู้ใช้เฟซบุ๊กรายนี้เล่าว่า...“หมาพิการ ขอทานอาหาร ไปให้แม่”…เมื่อวานช่วงเย็น..ผมเดินออกจากบ้านพัก..เพื่อไปคลินิก..เจอ ดำเป๋ นั่งยิ้มอยู่หน้าบ้าน..คิดว่าคงหิว..มาขออาหาร..เพราะไม่เจอกัน..เกือบหนึ่งวันเต็ม..กลับไปเอาอาหารมาให้..นั่งเฝ้าแต่ไม่กิน..คิดว่ากับน้อยไป..เลยเติมกับให้..ก็ไม่กิน..ผมจะเก็บถาดอาหาร..เขาก็นั่งรออยู่ที่เดิม..เหมือนจะขอกิน..เลยวางให้อีกครั้ง..ก็นั่งเฝ้าเหมือนเดิม..ผมถาม “ทำไมไม่กิน ไม่หิวรึ” เขายิ้ม..แล้วหันกลับไป..ตามเส้นทางที่เขาเดินมา..เหมือนดูว่าจะมีใครตามมาไหม..หรือไม่..ก็ต้องการให้ผมมองตาม..ผมถามทีไร..เขาก็ทำอย่างนั้นถึงสามครั้ง..ผมถามเล่นๆว่า “มาขออาหารไปให้ แม่ด่าง รึ” เขายิ้ม..ผมเลยเดินไปตามถนน..ในทิศทางที่ แม่ด่าง กับน้องเขาอาศัยอยู่

สุดกตัญญู เจ้าดำตูบขาเป๋ ออกเดินหาอาหาร ไปให้แม่ได้อิ่มแม้ร่างกายไม่สมประกอบ

เขารีบเดินสองขาตามผม..ด้วยใบหน้าที่ยิ้ม..ผมเลยเดาเอาว่า..เขาน่าจะต้องการความช่วยเหลือ..อะไรสักอย่าง..เกี่ยวกับแม่เเละน้องเขาแน่ๆ จึงกลับมาเอาอาหาร..แล้วเดินไปดู ที่ๆแม่และน้องๆเขาอยู่..ระยะทางประมาณ 100 กว่าเมตร..ไม่ใกลมากสำหรับคน..แต่สำหรับหมา..ที่เดินได้แค่สองขาหน้า..ก็ต้องหยุดพักหลายรอบ..

กว่าจะถึง..ผมต้องรอ ดำเป๋ เป็นระยะ..ช่วงท้ายๆ..ดำเป๋ พักนาน..ผมเลยล่วงหน้าไปก่อน ถึงที่พัก..ทุกตัวปลอดภัยดี..เห็น แม่ด่าง นั่งหอบให้ลูกดูดนม..เห็นผมไปรีบเดินมาที่ถาดอาหาร..ผมเทอาหารให้..กินใหญ่เลย..สักพัก ดำเป๋ ตามมาถึง..นอนดูแม่กินอาหาร..อย่างมีความสุข.. เอาอาหารให้เพื่อ..ก็ไม่กิน..ได้แต่นอนดู แม่ด่าง กิน..สีหน้า ดำเป๋ ดูมีความสุขมากกว่า แม่ด่าง เสียอีก ผมกับคุณยายอีกคน(แม่เจ้าหน้าที่ใน รพ.)..ที่แกตามดู..และเห็นเหตุหารณ์ตั้งแต่แรก ทึ่งในสิ่งที่ ดำเป๋ทำดูจากสีหน้าและรอยยิ้ม..คิดว่าแกก็คงเข้าใจเหมือน

ผมยืนดูพักนึง..ขณะนั้น..มันมีหลายความรู้สึก..เกิดขึ้นในตัวผม..ทั้งซาบซึ้ง ทึ่ง และสงสัย ว่าสัตว์เดรัชฉาน..คิดและแบบนี้..เป็นด้วยหรือ..ก่อนผมกลับ ดำเป๋ หันมายิ้มให้ผม เขาจะสื่ออะไรกับผม ผมไม่รู้แต่ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก ผมต่างหาก ต้องขอบคุณเขา ในการเป็นตัวอย่าง ของความดีงามทั้งจิตใจและการกระทำ หากการจะเรียกใคร..ว่าเป็นสัตว์ประเสริฐ..โดยดูที่จิตใจ..และการกระทำที่ดีงามดำเป๋ก็ควรจะถูกเรียกขานว่า สัตว์ประเสริฐ เช่นกัน และไม่ต้องห่วงดำเป๋นะครับ เพราะคุณหมอเจ้าของโพสต์ ดูแลและก็รับอุปการะ ทั้งหมดอยู่แล้วครับ อาหาร นม เช้า-เย็น บางวันถ้าพอมีเวลา จะเพิ่มมื้อเที่ยงให้ด้วยครับ ส่วนเรื่องหาบ้าน ถ้าใครอยากรับอุปการะไปอยู่บ้าน ก็ต้องเอาไปทั้งคู่ เพาะดำเป๋รักแม่มาก