ดี้ นิติพงษ์ เล่าบันทึกทรงจำ ย้อนภาพ 50 ปี เคยเฝ้ารัชกาลที่ 9 ถึงวันรับเสด็จฯในหลวง ร.10

ความปลื้มปิตินี้ยังคงกรุ่นในหัวใจของคนไทยแทบทุกคนจริงๆ สืบเนื่องจากในวโรกาสที่  พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินี เสด็จพระราชดำเนินโดยรถยนต์พระที่นั่ง พร้อมด้วยสมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าพัชรกิติยาภา นเรนทิราเทพยวดี กรมหลวงราชสาริณีสิริพัชร มหาวัชรราชธิดา และสมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา จากพระที่นั่งอัมพรสถานพระราชวังดุสิต ไปทรงเปลี่ยนเครื่องทรงฤดูฝน เป็นเครื่องทรงฤดูหนาวถวายพระพุทธมหามณีรัตนปฏิมากร ณ พระอุโบสถ วัดพระศรีรัตนศาสดาราม พระบรมมหาราชวัง  จากนั้นได้เสด็จฯเยี่ยมราษฎรที่มาเฝ้าทูลละอองธุลีพระบาท ทรงโบกพระหัตถ์ แย้มพระสรวล และมีพระราชปฏิสันถารกับราษฎรอย่างใกล้ชิด

ล่าสุด ดี้ นิติพงษ์ ห่อนาค นักแต่งเพลงชื่อดังได้เล่าบรรยายเหตุการณ์ในวันที่ได้เฝ้ารับเสด็จฯว่า "จำได้ว่าฉันเคยคุยให้แม่ประไพพ่อทิดเอิบให้ฟังแล้ว...ห้าสิบปีมาแล้ว...ฉันเคยเข้าเฝ้าในหลวง ร.9 พระราชินี พระเจ้าลูกเธอฯ ทั้งสองพระองค์..ที่ อ.บ้านหมี่ จ.ลพบุรี ฉันกับเพื่อน ได้อยู่แถวหน้าสุด สมัยนั้นจะมีเชือกเล็กๆ กั้นเขตแนวรับเสด็จกับลาดพระบาท เพื่อให้เรียบร้อย...หลังจากเสร็จพิธียกช่อฟ้า...เสียงประชาชนที่คุยกันอยู่จ้อกแจ้ก ก็จะเริ่มเงียบ จนถึงเงียบกริบเมื่อ ทั้งสี่พระองค์เสด็จมาถึง...ได้ยินแต่เสียงฝีเท้าของข้าราชบริพารตามเสด็จ เสียงชัดเตอร์กล้องของช่างภาพสื่อ..

ทุกมือประนม ทุกสายตามองไปที่ทุกพระองค์...ได้ยินพระสุรเสียงรับสั่งกับราษฎรสองข้างทางแว่วๆ..ฉันโชคดี ที่เป็นหนึ่งในราษฎรที่พระราชินีทรงมีปฏิสันถารด้วย...บรรยากาศจะเงียบอยู่อย่างนั้น จนกระทั่ง เสด็จกลับ...จากนั้นจึงจะมีเสียงอื้ออึงกล่าวขวัญพูดคุยกันถึงความรู้สึกของราษฎร...สมัยนั้น...คำว่า “ทรงพระเจริญ” ยังเป็นเพียงตัวอักษรบนแผ่นป้าย และคำในใจของราษฎรที่ไม่ได้เปล่งเสียง

....ผ่านยุคไป ห้าสิบปี...เมื่อวานนี้...ฉันได้มานั่งอยู่แถวหน้าอีกครั้ง เพื่อจะรอเข้าเฝ้าในหลวง พระราชินี พระเจ้าลูกเธอฯ เช่นเดิม หากแต่เปลี่ยนแผ่นดินไปตามวันเวลา...บรรยากาศก็ต่างไปโดยสิ้นเชิง จุดที่ฉันนั่ง อยู่ในเขตพระราชวังชั้นนอก อยู่หัวมุมถนนเยื้องกับศาลาสหทัยสมาคม  ที่มาพร้อม ๆ กัน ก็มีแม่เดือน ไปรมา รัชตะ แม่ท็อปดารณีนุช พร้อมทั้งมิตรสหายจำนวนหนึ่ง.. พี่น้องที่รอเฝ้ารับเสด็จ เห็นพวกเราเข้า ก็จำได้ ก็เริ่มขอเข้ามาถ่ายรูปด้วย เอาธงชาติผืนเล็กๆ มาให้โบกไปมา  ใบหน้าแต่ละคนถึงจะมีหน้ากากอนามัยปิดอยู่ แต่ก็รู้ว่ายิ้มกันทุกคน...

สักพัก แม่นก สินจัย ก็มาถึง มานั่งข้างๆ ฉัน...คราวนี้แฟนๆ ก็ยิ่งเข้ามาถ่ายรูปกันใหญ่ จนฉันเริ่มชำเลืองดูว่า เจ้าหน้าที่วังเขาจะดุเอาไหม...อาจารย์เสรี วงษ์มณฑา ก็มาถึงไล่เลี่ยกัน ฉันรู้สึกเหมือนรู้จักอาจารย์มานาน แต่ที่จริง เราไม่เคยพบกันมาก่อนเลย  ฉันก็ยกมือไหว้แนะนำตัว...
เวลาผ่านไปสองชั่วโมง...ฟ้าครึ้มเหมือนฝนจะตกมาแต่กลางวัน  เจ้าหน้าที่วังเอาขนม น้ำดื่ม มาแจก  รวมถึง เสื้อกันฝนพระราชทานด้วย...พุทโธ่ ทูลกระหม่อมแก้วเจ้าขา...ห่วงแม้ราษฎรจะเปียก

ลมพัดโชย...ฝนไม่ตก ฟ้าสวย...เป็นสีพื้นใหักับยอดเจดีย์ และราชมณเฑียรสีทอง...งามจับใจ แม่นก แม่ท็อป แม่เดือน ก็เริ่มแจกขนมกินกัน พูดคุยกัน หัวเราะกันคิกคัก...แม่นกเอาขนมถั่วตัดมา...“ขนมถั่วตัดค่ะพี่ ร้านเขาทำปีละครั้งตามเทศกาล” ทุกคนตื่นเต้น เอาไปแจกกินกัน เอร็ดอร่อย...“อ้อ...แต่อันนี้เป็นของปีที่แล้วนะคะ....”

ฉับพลันฉันก็รู้สึกเหมือนเข้าไปอยู่ในยุคสี่แผ่นดิน...ก็จะไม่รู้สึกได้อย่างไร...นั่งพับเพียบรอเข้าเฝ้าอยู่ในวัง...ข้างซ้ายมือ...ก็เป็น แม่พลอยนก ข้างขวามือ...ก็เป็นคุณสายท็อป  ส่วนแม่เดือนไม่ได้เล่นสี่แผ่นดิน แต่ก็เคยเห็นเล่นละครโบราณบ่อย ๆ...คุยไปคุยมาก็นึกขึ้นได้ว่า...อ้อ นี่มารวมตัวกันเกือบครบหน้าทีเดียว พวกทัวร์ลง...!!!จึงมีฉันทามติ ก่อตั้ง “ชมรมผู้ประกอบการธุรกิจท่องเที่ยวทางโซเชียลมีเดีย” อาจารย์เสรี เป็นประธาน ฉันเป็นรองประธาน...แม่นก แม่ท็อป แม่เดือน เป็นฝ่ายการตลาด....ฮา แล้วก็มีเสียงอื้ออึงมาจากแถวหน้าประตูวิเศษไชยศรี...“ทรงพระเจริญ.....ทรงพระเจริญ”

รถพระที่นั่งเคลื่อนเข้ามาอย่างช้า ๆ....เสียงทรงพระเจริญกึกก้อง...ประกอบกับเสียงธงสะบัด ฉันเตรียมว่าจะถ่ายคลิป ว่าจะร้องทรงพระเจริญให้ดังๆ...เหมือนทุกคน แต่สัญชาตญาณเมื่อห้าสิบปีที่แล้ว...ทำให้ทำได้แค่มองพระพักตร์ได้นิดเดียวก็ต้องก้มลงกราบแล้ว...พอเสด็จเข้าไปประกอบพระราชพิธีในโบสถ์ใหญ่....พสกนิกรก็ลัลล้า ถ่ายรูปร่วมกันสนุกสนาน...แล้วเจ้าหน้าที่วังก็มากระซิบให้กลับเข้าที่ ใส่หน้ากากอนามัย...เสียงทรงพระเจริญ...เริ่มดังมาจากในวัดพระแก้ว....มองเห็นพระกลดแต่ไกล... ทุกคนตื่นเต้นกันมาก ลืมหายใจ...

เสียงทรงพระเจริญอื้ออึง...มหาดเล็กเดินตบเท้า  สื่อมวลชนพรั่งพรู....รู้ตัวอีกที....ฟ้าหญิงสิริวัณณวรีฯ ก็ทรงมานั่งยองๆ อยู่ตรงหน้า.. จะเร็วอะไรปานสายฟ้าขนาดนั้น ทรงจำแม่นกกับฉันได้  ขนาดใส่หน้ากากอยู่ ยังทำอะไรไม่ถูก...ในหลวงกับพระราชินีก็มาประทับอยู่ตรงหน้า...ท่ามกลางเสียงอื้ออึงทรงพระเจริญ...ได้ยินเสียงพระราชินีรับสั่งกับในหลวงพร้อมผายพระหัตถ์มาที่ฉัน... “นี่...คุณดี้ นิติพงษ์” ในหลวงรับสั่งอะไรบ้างก็ได้ยินไม่ชัด...จับได้เลาๆ ว่า  อ้อ นก สินจัย อ้อ ดี้นิติพงษ์...ขอบใจมากนะ...พยายามมองท่าน พยายามฟังฝ่าเสียงอื้ออึง....จนลืมแม้จะกราบพระบาท “แต่งเพลงให้ทูลหม่อมพ่อหน่อยสิ...” เสียงเจ้าหญิงแหลมชัดดี...ถึงได้ยิน รับด้วยเกล้า......แล้วก็เสด็จผ่านไป....

ใจฉันนึกอยู่อย่างเดียวว่า....นี่เรานั่งเฉยๆ  ยังรู้สึกเหนื่อย....นี่ได้ยินว่าท่านจะทรงพระดำเนินไปถึงหน้าศาลฎีกาเลยหรือ....คิดอยู่เพลิน ๆ....เจ้าหญิงสายฟ้าแลบพุ่งกลับมาหาพวกเรา...เหมือนทรงนึกขึ้นได้ว่า อยากเซลฟี่ด้วย..ทรงขอมือถือจากพวกเราคนหนึ่ง....แล้วทรงถ่ายเซลฟี่พวกเรา....แล้วก็ทรงหยิบมือถือของพระองค์เอง มาถ่ายรูปพวกเราอีก....ว่องไวจนคนแก่ตาเหลือก.......ฉลองพระองค์และฉลองพระบาท ไม่น่าจะคล่องได้ขนาดนั้น....
โล่งใจที่ไม่ทรงคะมำ....เสร็จแล้วก็ทรงโบกมือแล้วรับสั่งอะไรฟังไม่ทัน....ด้วยความอื้ออึง...

แต่จับความได้ตอนท้ายว่า....“ถ่ายรูปไม่ใส่แมสก์ได้ไม่ผิดแล้วนะ...ไม่เหมือนกับตอนรับปริญญานะ...” #จากนั้นก็เป็นเรื่องดีดีอีกมากมาย #ทรงพระเจริญ #สถาบันสู้สู้ #welovethemallthesame"

>> Lazada ลดแหลก แจกกระจาย ถูกสุดในรอบปี! 11.11 ฟรีจัดส่ง ลดสูงสุด 90% <<