คุณแม่ยันหนักแน่น ไม่ได้มโนเห็นกระโปรงชัดในข่าว ลั่นถึง ไทด์ เอกพันธ์

คุณแม่ยันหนักแน่น เล่าเป็นฉากนาทีเห็นกระโปรง นั่งดูอย่างละเอียดน่าจอทีวี ไม่ได้มโน ส่วนไทด์ เอกพันธ์ไม่เห็นแน่นอนเพราะเขาหันหลังให้

วันที่ 25 มีนาคม 2565 เวลาประมาณ 14.00น. คุณแม่พนิดา ศิริยุทธโยธิน แม่แตงโม ได้เดินทางมาที่ท่าเรือพิบูลสงคราม 1 เพื่อวางดอกไม้แสดงความอาลัยในโอกาสครบ 1 เดือนที่แตงโมเสียชีวิต โดยมีผู้สื่อข่าวรอติดตามสัมภาษณ์เป็นจำนวนมาก

แม่แตงโมได้นำดอกไม้มาวางที่หน้ารูปแตงโมและนั่งอธิษฐานอยู่พักหนึ่งก่อนจะให้สัมภาษณ์สื่อเล่าว่านาทีแรกที่เดินเข้ามาที่ท่าเรือคุณแม่ขนลุกมาก ยิ่งมองแม่น้ำยิ่งรู้สึกขนลุก นอกจากนี้คุณแม่อ่านจดหมายที่เขียนถึงแตงโม โดย คุณแม่สะอื้นอ่านจดหมายที่เขียนถึง "แตงโมลูกรัก" อาลัยครบ 1 เดือนที่จากกัน โดยในตอนที่คุณแม่อ่านจดหมายมีอาการเสียงสั่นและเหมือนจะร้องไห้

 

คุณแม่ยันหนักแน่น เล่าเป็นฉากนาทีเห็นกระโปรง นั่งดูอย่างละเอียดน่าจอทีวี

 

"ถึงน้องแตงโมลูกรักของคุณแม่  บัดนี้น้องได้ขึ้นสู่สวรรค์แล้วตามความปรารถนาของน้องที่อยากรับใช้พระเจ้า น้องได้เอ่ยให้คุณแม่ทราบบ่อยๆ คุณแม่ดีใจด้วยนะลูก แต่คุณแม่คิดถึงลูกมาก หัวใจคุณแม่สลายตั้งแต่ช่วงที่รู้ข่าวน้องคืนนั้นว่าเป็นลูกคุณแม่จริงๆ 

วันนี้น้องจากคุณแม่ไป 30 วันแล้ว คุณแม่ก็เสียใจที่น้องจากคุณแม่ไปเร็วเหลือเกิน น้องกำลังสวยมาก น้องน่ารัก เรากำลังมีความสุขกันมาก น้องเพิ่งรับปริญญาให้คุณแม่ และบอกว่าน้องให้คุณแม่นะ ได้ไม่กี่วันเอง น้องก็กลับมาอ้อนๆคุณแม่ (ในตอนนี้คุณแม่พูดให้นักข่าวฟังว่า ไม่รู้เป็นอะไรหลังๆนี้เขาอ้อนคุณแม่มาก) คุณแม่ได้อธิฐานกับพระเจ้าทุกวัน ขอให้น้องมาหาคุณแม่ หรือมาอยู่กับคุณแม่ทุกวัน คุณแม่คุยกับรูปที่ตั้งอยู่ที่บ้านทุกวันเสมือนน้องยังอยู่กับคุณแม่ รักลูกสุดหัวใจ คุณแม่คิดถึงลูกมาก"

คุณแม่ยันหนักแน่น เล่าเป็นฉากนาทีเห็นกระโปรง นั่งดูอย่างละเอียดน่าจอทีวี

 

จากนั้นนักข่าวได้ถามคุณแม่อีกครั้งเรื่องกระโปรงสีขาวของแตงโม ว่าคุณแม่ยืนยันไหมว่าคุณแม่เห็นจริงๆ คุณแม่บอกว่า

นักข่าว : คุณแม่ยืนยันไหมว่าวันนั้นคุณแม่เห็นจริงๆ ผ้าขาว

คุณแม่ : "เห็นจริงๆค่ะ วันนั้นคุณแม่เห็นที่บ้านคุณแม่กลับไปบ้านแล้ว แล้วก็มันเป็นทีวีช่วงดึก ช่วงดึก เพราะว่าช่วงที่เขาเอาน้องขึ้นมามันยังเป็นช่วงกลางวันใช่ไหมคะ มันก็รายละเอียดก็ยังไม่เห็นเยอะหรอก แต่ทีนี้ที่คุณแม่เห็นเป็นช่วงดึก มันก็จะเป็นกล้องส่องไปที่เรือ ขบวนเรือที่เคลื่อนน้องมา ค่อยๆเคลื่อนน้องมาเนี่ย มันก็จะมีเจ้าหน้าที่กตัญญูใส่ชุดทหาร ไม่ใช่ลายพรางนะคะ เป็นชุดสีทหารอย่างเดียว ในระหว่างที่กำลังเคลื่อนมาช้าๆเนี่ย กตัญญูคนนั้นได้เอาไม้เขี่ยผ้าชิ้นนึงขึ้นมาจากน้ำ มือนึงเขาก็จับที่กาบเรือใช่ไหม เขาก็ได้เอาไม้เขี่ยขึ้นมาโชว์เลย เป็นผ้าผืนใหญ่ ไม่ใช่ผ้าผืนเล็กๆนะกระโปรง นั่นแหละคุณแม่เห็นเต็มตาเลย"

 

คุณแม่ยันหนักแน่น เล่าเป็นฉากนาทีเห็นกระโปรง นั่งดูอย่างละเอียดน่าจอทีวี

คุณแม่ยังบอกด้วยว่า "ถ้าจะไปไล่ดูคุณแม่คิดว่าเทปแรกๆน่าจะเห็น เพราะเป็นเทปที่เพิ่งเอาน้องขึ้นมา"

นักข่าวถามย้ำว่า "คือ คุณแม่เห็นผ่านข่าว ผ่านจอทีวี?" คุณแม่บอกว่าใช่ คุณแม่เห็นผ่านจอทีวี ค่ะใช่ แต่เห็นชัดเจน ถ้าไปไล่ดูนะคะจะเจอ คุณแม่ไม่ได้มโนหรืออะไร คือเวลาดูข่าวลูกเนี่ยจะดูละเอียดมาก มันขึ้นมาเป็นชิ้นเลยทั้งผืนเลย เสร็จแล้วก็ถึงเวลากล้องก็แพลนไปที่อื่นเลยคุณแม่ก็ไม่รู้ว่าภาพตรงนั้นหายไปไหน แต่คุณแม่คิดว่าพวกกตัญญูเขาคงเก็บไว้ให้ แต่เรายังเข้าไม่ถึงเขาไง"

คุณแม่ได้พูดถึง ไทด์ เอกพันธ์ด้วยว่า "พี่ไทด์เนี่ยเขาไม่เห็นแน่นอนเพราะพี่ไทด์เนี่ยหันหลังให้ คนนั้นอยู่เรืออีกลำนึง"

 

คุณแม่ยันหนักแน่น เล่าเป็นฉากนาทีเห็นกระโปรง นั่งดูอย่างละเอียดน่าจอทีวี