เบนซ์ เรซซิ่ง เปิดใจ หลังต่อสู้คดีกว่า 6 ปี แถมยังสูญเสียชีวิตและอิสรภาพ

จากกรณี เบนซ์ เรซซิ่ง หรือ อัครกิตติ์ วรโรจน์เจริญเดช อดีตสามี แพท ณปภา ที่ได้รับการปล่อยตัวหลังศาลฎีกาไม่เห็นพ้องและมีคำพิพากษายกฟ้องความผิดคดียาเสพติด 
หลังต่อสู้มาอย่างยาวนานกว่า6 ปีตามที่เป็นข่าวออกไป 

 

 

โดยล่าสุด เบนซ์ อายุ 36 ปี ได้โอกาสให้สัมภาษณ์ผ่าน นิกกี้ ณฉัตร ในช่องยูทูบ @Nickynachat ถึงเรื่องราวต่าง ๆ โดยเฉพาะกับช่วงเวลา4 ปี ในเรือนจำ “เบนซ์” เล่าถึงสาเหตุที่ทำให้โดนคดีก่อนว่า ย้อนเรื่องราวเมื่อปี 2559 คดีที่ถูกกล่าวหา คือถูกโยงว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับ ไซซะนะ และ บอย เครือข่ายยาเสพติดทั้งที่ไม่รู้จักกันมาก่อน

 

 

 

 

เบนซ์ เผยด้วยว่าตอนที่เจอคดีนั้น ชีวิตกกำลังอยู่ในช่วงขาขึ้นเรื่องงาน เรื่องการแข่งรถ เรื่องครอบครัว จัดงานแต่งงาน มีลูก แต่ทุกอย่างก็พังทลายลงทั้งหมด

“ตอนนั้นผมโดนฟ้องว่าสนับสนุนด้านการเงิน หลัก ๆ เขาฟ้องผมเปิดบัญชีเพื่อเอาไว้รับโอนเงินค่ายาเสพติด ซึ่งบัญชีผมใช้ชื่อผมเองอยู่แล้ว ซึ่งคนที่ทำความผิดไม่มีใครใช้ชื่อตัวเอง ใช้บัญชีม้า อะไรก็ได้ แต่บัญชีผมเปิดมาจะ 20 ปีแล้ว บัญชีนี้ใช้ทำธุรกิจซื้อขายรถ แต่เขาบอกเงินที่โอนมาเป็นเงินยาเสพติดทั้งนั้น”

เข้าออกคุก 3 รอบ รอบแรกพอประกันตัวไม่ได้เข้าไปอยู่ 1 ปี 3 เดือน พอรู้ว่ามีคดีก็เริ่มหาข้อมูลไว้ก่อน ว่าถ้าเข้าไปอยู่ในนั้นจะเป็นยังไง การเข้าไปอยู่ในเรือนจำต้องเตรียมตัวยังไง กินอาหารยังไง ซ้อมกินข้าวเร็ว ถามว่าคิดหนีมั้ย หนีไม่ได้ เพราะเรามีลูกมีภรรยา จะทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไปเหรอ ไหนจะพี่จะน้องจะแม่ ถ้าหนีอายุความ 30 ปีเลย ไม่มีความคิดจะหนี ตอนนั้นทุกคนให้กำลังใจเยอะมาก

 

 

ในช่วงที่อยู่ข้างใน เราผูกพันกับลูกมาก เป็นสิ่งที่เดียวที่ทุกข์ใจมากที่สุด เรามีลูกคนแรก เลี้ยงได้ 3 เดือนแล้วไปติดคุก และสิ่งที่บอกไว้เลยว่า ห้ามพาลูกมาเยี่ยม เพราะทำใจไม่ได้ แม้แต่รูปก็ห้ามส่งมา เพราะรับไม่ได้ แต่ก็แอบส่งมา เราก็ไปแอบยืนร้องไห้ ไม่รู้จะบรรยายเป็นคำพูดยังไง ดูเสร็จก็เก็บใส่แฟ้มเข้าไปไว้ในล็อกเกอร์ ดูเสร็จก็เจอผ่านตาในทีวีอีก มันเป็นสิ่งที่เดียวที่เราอยู่ข้างในและทำใจไม่ได้ เรซซิ่งเป็นสิ่งเดียวที่คิดถึงตอนอยู่ในเรือนจำมากที่สุด

หลังฟังศาลฎีกาตัดสิน ผมร้องไห้ ผมอยู่มารอบล่าสุด 2 ปี 8 เดือนไม่เคยร้องไห้ ศาลบอกยกฟ้อง วันนี้ปล่อยตัวกลับบ้าน มันคือที่สุดของชีวิต มันจบสิ้นแล้ว มันตื้นตันจนห้ามน้ำตาไว้ไม่อยู่ ทุกคนก็รวมมาหมด ทั้งลูก ทั้งแพท เขาก็ดีใจทุกอย่างจบสิ้นแล้ว ลูกก็โตแล้ว เราจะใช้เวลาส่วนมากไปเจอให้ได้บ่อยที่สุด เติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปได้เต็มที่แล้ว