คู่รักทำลูกหาย 26 ปี กระทั่งตามหาจนพบ แต่ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้เหมือนเดิม

เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่น่าเห็นใจอย่างมาก เมื่อสื่อต่างประเทศเปิดเผยว่า มีเรื่องราวของแม่ลูกคู่หนึ่งได้พรากจากกันไปตั้งแต่ลูกชายอายุเพียง 2 ขวบครึ่ง คุณแม่ท่านนี้เปิดเผยว่า การพรากจากครั้งนี้เกิดขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1993

 

ในช่วงเย็นวันหนึ่งของปี 1993นางจ้าวผู้อาศัยอยู่ในเมืองกุ้ยหยาง มณฑลกุ้ยโจว ประเทศจีน กำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารให้ญาติที่เดินทางมาเยี่ยม สามี นายโข่ง จึงพาลูกชายวัย 2 ขวบครึ่งลงไปเล่นที่หน้าบ้าน เพราะคิดว่าไม่น่าจะเป็นอันตรายอะไร จึงไม่ได้ใส่ใจดูแลลูก หลังเดินไปเล่นหมากรุกกับเพื่อนบ้านผ่านไปครึ่งชั่วโมง นายโข่งก็เดินกลับมาหาลูกชายที่เล่นในสวนสาธารณะหน้าบ้าน เมื่อเดินมาหน้าบริเวณหน้าบ้านก็ไม่พบลูกชายของเขาแล้ว เขาจึงรีบไปตามนางจ้าวมาช่วยกันตามหา

 

 

นางจ้าวเล่าว่าคืนวันนั้น ฝนตกหนักมากเธอและสามีตากฝนเปียกไปทั้งตัว หลังจากที่ตามหาไม่เจอพวกเขาก็ไปแจ้งความที่สถานตำรวจทันทีเพื่อให้ตำรวจช่วยออกตามหาอีกแรง แต่ไม่ว่าจะตามหาอย่างไรก็ไม่มีวี่แววของลูกชายเลย เนื่องจากเสียใจมาก ทำให้นางจ้าวล้มป่วย ร่างกายอ่อนแอลง ความคิดมากมายนับไม่ถ้วนเกิดขึ้นในหัวสมองของเธอ เธอไม่รู้ว่าลูกของเธอตอนนี้อยู่ที่ไหน ต้องเผชิญกับอะไรบ้าง? เมื่อใดก็ตามที่เธอนึกถึงลูกชาย ก็จะล้มลงทันที

 

 

หลังจากที่ลูกชายหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยหลายปี เธอก็ตรอมใจตลอดเวลาจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ทุกครั้งที่เธอมองเห็นเด็กหรือลูกของคนอื่นมีข่าวถูกลักพาตัว หรือถูกบังคับให้ไปนั่งขอทาน ก็จะนึกถึงลูกชายของตนเอง จากนั้นก็รู้สึกเศร้าโศกเสียใจมาก นางจ้าวบอกว่า มันอดไม่ได้ที่จะคิดไปเรื่อยทำให้สุขภาพจิตย่ำแย่จนคิดว่าจะมีชีวิตผ่านวันนั้นไปได้อย่างไร ต่อมาภายหลังมีคนบอกกับเธอว่า ถ้าต้องหาลูกให้พบเธอก็ห้ามล้มลงหากยังเป็นแบบนี้จะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปตามหาลูกกลับมาล่ะจึงทำให้นางจ้าวฮึดสู้อีกครั้ง

 

ทุกๆวันเธอและสามีก็จะออกตามหาลูกชาย ไม่ว่าจะวิธีใดก็ตาม พวกเขาก็ไม่ท้อใจ แม้ว่าจะคว้าน้ำเหลวครั้งแล้วครั้งเล่าก็ตาม พวกเขาก็ยังคงเฝ้าภาวนาให้พบลูกชายในสักวัน และหวังอย่างยิ่งว่าลูกชายจะปลอดภัยดี 5 ปีต่อมาทั้งคู่ก็มีลูกชายด้วยกันอีก 1 คน แต่ถึงแม้ว่าจะมีลูกชายคนเล็ก พวกเขาก็ยังไม่ลืมลูกชายคนโต ยังคงเสาะหาลูกชายคนโตตลอดเวลา 

 

ผ่านไป 26 ปี ด้วยความช่วยเหลือของเจ้าหน้าที่ตำรวจของเมืองกุ้ยหยาง และเมืองจี่หนาน ทำให้นางจ้าวและลูกชายมีโอกาสได้พบกันอีกครั้ง กว่าจะมีวันนี้ที่ทั้งคู่ได้ผ่านขั้นตอนมากมาย ตำรวจต้องพาพวกเขาไปตรวจ DNA ถึง 2 ครั้ง หลังจากการตรวจผ่านไป 1 สัปดาห์ ผลตรวจก็ปรากฏว่า เสี่ยวจางเป็นลูกชายของนางจ้าวจริงๆ เสี่ยวจางเล่าว่า ตอนเล็กๆตัวเองก็รู้สึกแล้วว่าเป็นเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยงแต่พ่อแม่บุญธรรมดีกับเขามาบวกกับว่าตอนนั้นเขาอายุยังน้อยมากทำให้เขาไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับอดีตก่อนหน้านั้นเลย

 

 

แต่เมื่อทั้งคู่ได้พบหน้ากัน เสี่ยวจางบอกว่าจิตใจรู้สึกสับสันและว้าวุ่นมาก นางจ้าวพูดทั้งน้ำตาว่าตนเองจะไม่ไปรบกวนชีวิตปัจจุบันตอนนี้ของลูกชายแค่รู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่และสบายดีเท่านี้ก็สุขหัวใจของคนเป็นแม่แล้ว ในตอนนั้นนางจ้าวจับมือของลูกชายไว้แน่น โดยบอกว่าไม่อยากปล่อยมือเขาไปอีก การที่ได้อยู่พร้อมหน้ากันอีกครั้งนั้นเป็นเรื่องที่วิเศษที่สุดและเป็นช่วงเวลาที่หายากมากเต็มที  พวกเขาพูดคุยกันสักพัก ก็ต้องบอกลาและแยกจากกันอีกครั้ง