กราบหัวใจเธอ!! "ผู้ประกาศสาวพิการ" หญิงเพียงคนเดียว ที่ช่อง 7 รับเข้ามาทำงาน หลังประสบอุบัติเหตุหนัก จนไม่คิดว่าจะมาถึงวันนี้!! (ชมคลิป)

ภัทราวรรณ พานิชชา หรือ "ชมพู่" อดีตมิสวีลแชร์ไทยแลนด์ 2012 (นางงามพิการที่สวยที่สุด) เธอมีโอกาสได้ทำหน้าที่ผู้ประกาศข่าว ช่วง 7 สีช่วยชาวบ้าน ออกอากาศทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 15.45 น. โดยดำเนินรายการร่วมกับคุณจีรนันท์ เขตพงศ์ สาเหตุที่เธอพิการนั้นเธอบอกว่าไม่ได้พิการมาแต่กำเนิด แต่เพราะประสบอุบัติเหตุถูกรถสิบล้อชน ขณะนั่งรถจักรยานยนต์ เมื่ออายุได้ 16 ปี ซึ่งอุบัติเหตุดังกล่าวทำให้ชมพู่บาดเจ็บสาหัส และที่ร้ายแรงที่สุดคือ กระดูกสันหลังหัก และแตกละเอียด จนไปเบียดทับเส้นประสาท ซึ่งหลังการผ่าตัด ชมพู่ต้องรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล 2 แห่ง เพื่อรักษาตัวและทำกายภาพบำบัด โดยใช้เวลานานประมาณ 6 เดือน 

 

 

ช่วงแรกที่ทำกายภาพบำบัด เธอยังรู้สึกมีความหวังอยู่ เพราะแพทย์บอกว่าต้องดูอาการก่อนว่าจะฟื้นตัวเร็วแค่ไหน กระทั่งเมื่อแพทย์แจ้งว่าไม่สามารถรักษาได้ เธอก็เสียใจจนร้องไห้ตลอดทั้งวัน แต่หลังจากนั้นเมื่อตั้งสติได้เธอก็คิดว่า ร้องไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เธอจึงเลิกร้องไห้ทันที (เนื่องจากเป็นคนไม่ค่อยคิดมาก) อีกทั้งทางครอบครัวคอยพูดให้กำลังใจตลอดเวลา เธอจึงคิดว่าเดินไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ก็แค่เดินไม่ได้เท่านั้นเอง

 

 

ช่วงแรกที่ทำกายภาพบำบัด เธอยังรู้สึกมีความหวังอยู่ เพราะแพทย์บอกว่าต้องดูอาการก่อนว่าจะฟื้นตัวเร็วแค่ไหน กระทั่งเมื่อแพทย์แจ้งว่าไม่สามารถรักษาได้ เธอก็เสียใจจนร้องไห้ตลอดทั้งวัน แต่หลังจากนั้นเมื่อตั้งสติได้เธอก็คิดว่า ร้องไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เธอจึงเลิกร้องไห้ทันที (เนื่องจากเป็นคนไม่ค่อยคิดมาก) อีกทั้งทางครอบครัวคอยพูดให้กำลังใจตลอดเวลา เธอจึงคิดว่าเดินไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ก็แค่เดินไม่ได้เท่านั้นเอง

 

 

หลังจากที่เธอต้องหยุดเรียนเพื่อพักรักษาตัว และเมื่อเห็นว่าไม่สะดวกที่จะเรียนโรงเรียนเดิม เธอจึงย้ายไปเข้าโรงเรียนใหม่ที่เปิดรับผู้พิการ รวมถึงมีสถานที่ที่สะดวกต่อการเรียน ส่วนในแง่การใช้ชีวิตประจำวัน ที่บ้านต้องทำห้องน้ำ และห้องนอนใหม่ เพื่อให้สะดวกต่อการใช้งาน ซึ่งในช่วงแรกที่กลับมาบ้าน จะมีญาติคอยช่วยเข็นรถ และช่วยแต่งตัว แต่หลังจากนั้น 1 เดือน เธอก็สามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ โดยระหว่างที่เรียนเธอก็ทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อน ๆ เหมือนคนทั่วไป และในเทอมแรกก็ได้เกรดเฉลี่ยประมาณ 3.96 

 

 

หลังจากนั้นเมื่อต้องก็เอนทรานซ์ เธอก็ได้เลือกไว้ 2 สาขา คือ คณะมนุษยศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ ภาคธุรกิจ กับ คณะมนุษยศาสตร์ เอกอังกฤษธรรมดา ซึ่งก็สามารถเอนทรานซ์ติดคณะมนุษยศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ ภาคธุรกิจ แต่เมื่อไปสอบสัมภาษณ์ เธอก็พบกับอุปสรรคคือ ไม่สามารถขึ้นไปสัมภาษณ์บนตึกได้ เพราะอาคารดังกล่าวมีแต่บันได และต้องรอข้างล่างเพื่อให้ทุกคนสัมภาษณ์เสร็จก่อน อาจารย์ทั้ง 2 ท่าน จึงจะลงมาสัมภาษณ์เธอได้

 

 

จากนั้นอาจารย์ที่มาสัมภาษณ์ก็บอกเธอว่า "คณะนี้บางอาคารไม่มีลิฟต์ จะเรียนอย่างไร ใครจะคอยดูแล ใครจะคอยยกขึ้นไปข้างบน" ทำให้เธอใจเสียว่าอาจจะสอบไม่ผ่านสัมภาษณ์ ต่อมาอาจารย์จึงแนะนำให้ไปเรียนมหาวิทยาลัยเปิด เพราะน่าจะสะดวกกว่า แต่ในที่สุดเธอก็สอบสัมภาษณ์ผ่านด้วยดี แต่เมื่อเธอคิดว่าการที่เรียนที่นี่อาจทำให้คนอื่นลำบาก เธอจึงตัดสินใจสละสิทธิ์ในที่สุด ซึ่งกระทบต่อจิตใจของเธอพอสมควร

 

 

เมื่อต้องหาที่เรียนใหม่เธอจึงหาข้อมูลว่ามีมหาวิทยาลัยไหนบ้างที่เปิดรับคนพิการ และดูว่าคณะอะไรที่พอจะเรียนได้ รวมถึงมองว่า หากเรียนจบแล้วจะไปทำงานอะไร เมื่อเห็นว่ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ มีคณะสังคมสงเคราะห์ เธอจึงเลือกคณะนี้เป็นอันดับ 1 และสอบติดคณะดังกล่าวตามที่หวังไว้ โดยเธอกล่าวว่า "กำลังใจจากครอบครัวถือเป็นสิ่งสำคัญ พวกเขาดูแลตนอยู่ทุกวัน ทั้งๆ ที่เขาก็เหนื่อย แต่เขาไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย หรือแสดงอะไรให้เห็น ดังนั้นเธอจะยอมแพ้ได้อย่างไร"

 

 

ในที่สุดเธอก็ย้ายจากจังหวัดขอนแก่น เข้ามาอยู่หอในมหาวิทยาลัย ซึ่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์จะมีศูนย์นักศึกษาพิการ ดังนั้นในช่วงแรกจะมีรุ่นพี่มาคอยแนะนำ และช่วยดูแลในเรื่องต่างๆ และยังมีรูมเมทที่คอยช่วยเหลือในเรื่องต่าง ๆ ด้วย โดยระหว่างที่เรียนเธอยังได้ตำแหน่งดาวคณะจากการโหวตของเพื่อนๆ ด้วย กระทั่งมีรุ่นพี่แนะนำให้ลองหาข้อมูลเกี่ยวกับการประกวดมิสวีลแชร์ หลังจากอ่านรายละเอียดต่างๆ แล้ว เธอจึงตัดสินใจสมัครทันที

 

 

 

ทั้งนี้ หลังจากที่ได้รับตำแหน่ง มิสวีลแชร์ ไทยแลนด์ 2012 เธอก็เป็นที่รู้จักมากขึ้น และมีคนเข้ามาทักทายอยู่เป็นประจำ ที่ผ่านมาเธอรู้สึกภูมิใจในตัวเองมาก เพราะถึงแม้ว่าร่างกายจะพิการ แต่ก็ยังสามารถใช้ชีวิตได้เหมือนคนปกติ อีกทั้งยังวางแผนอนาคตว่า อยากจะเป็นนักสังคมสงเคราะห์คอยดูแลช่วยเหลือคนที่ด้อยโอกาส หรือยากลำบาก เพราะอยากช่วยเหลือให้เขามีชีวิตที่ดีขึ้น 

 

 

 

 

 

 

 

 

ขอบคุณข้อมูล : kidzii