คุณยายสู้ชีวิต จากบ้านเกิดมาหาบเร่ขายขนมริมทางไร้ลูกค้าต้องคอยกวักมือเรียก หาเลี้ยงตัวเองเพียงลำพัง!

ต้นทุนชีวิตคนเราเกิดมามีไม่เท่ากัน บางคนเกิดมามีชีวิตดีไม่เคยอดอยากหรือลำบาก แต่กับอีกหลายๆคนที่อาจจะไม่โชคดีเท่า แม้ในบั้นปลายชีวิตยังต้องกัดฟันสู้เพื่อให้มีกินมีใช้มีชีวิตรอดต่อไป ดังเช่นคุณยายคนนี้ที่ชะตาชีวิตไม่เข้าข้าง ลูกและสามีตายจากจึงต้องระเห็จตัวเองจากบ้านเกิดมาหาบเร่ขนมขายเพียงลำพังเพื่อหาเลี้ยงปากท้อง

 

 

เรื่องราวของคุณยายถูกโพสต์เล่าโดยเจ้าของเฟซบุ๊กชื่อคุณ Much Nannaphat เล่าหลังจากได้พบเจอคุณยายนั่งขายขนมอยู่หน้าห้างสรรพสินค้า

 

 

คุณยายน่าสงสารมาก ยายชื่อบอน พูดไปจะร้องไห้ไป ยายบอกลูกกับสามีตายหมดแล้ว เหลือตัวคนเดียว มาจากสุรินทร์ใช้ชีวิตคนเดียว เพราะไม่มีคนเลี้ยงดู ไม่มีญาติ ยายขายขนมแถวฟิวเจอร์-เมเจอร์รังสิต ยายบอกขายไม่ค่อยได้หรอก แต่ก็ต้องขายต้องสู้ชีวิต เพราะไม่มีจะกิน สีหน้าตอนพูดคือยายยิ้มแต่น้ำตาปริ่ม เราคนคุยด้วยเรายังจะร้องไห้ตามเลย

ใครที่ผ่านมาแถวนี้ช่วยอุดหนุนยายหน่อยนะคะ ยายน่ารักมาก ขนมที่ยายขายมีหลายอย่างเลย ห่อละ 35 บาท 3 ห่อ 100

 

 

ชาวเน็ตหลายคนได้เห็นภาพของคุณยายก็เข้ามาแสดงความคิดเห็นทั้งส่งต่อช่องทางการช่วยเหลือ และเล่าประสบการณ์ของตนที่เคยได้เจอคุณยายมากับตัว ยืนยันว่าคุณยายสู้ชีวิตด้วยสองมือสองเท้า ขนมก็อร่อยและคุณยายน่ารักมาก

 

 

แกเลาะสายคลองขายทุกวัน ช่วงบ่ายก้จะไปนั่งขายยุหน้า ปณ รังสิตคลอง1 ยายนั่งขายตากแดดยุหน้า ปณ อิ่มแค่ไหนก้ช่วยซื้อยายตลอดคะ ยายขายขนมแห้งๆเก็บไว้ทานได้หลายวัน สงสารมาก
 

 

ยายอยู่อพาร์ทเม้นท์เดียวกับหนูค่ะ แกหาบขายคนเดียวแบบนี้ทุกวันตั้งแต่เช้าจนดึกขายหมดแกถึงจะเข้าห้องนอนพัก แกจะขายระแวกคลอง1 หรือบนสะพานข้ามฟิวเจอร์,ข้างเมเจอร์,แถวรังสิต,ปณ.คลอง1 และสะพานแดงคลอง1

 

 

เราซื้อบ่อยมาก เหนยายมาเป็นปีๆแล้วจร้า ดึกๆยายจะอยุ่แถว สะพานแดง.เราซื้อช่วยแกตลอดยายน่ารักซื้อบ่อยจนแกแถมให้ 

 

 

 

 

อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง
-เด็กหนุ่มม.6 สู้ชีวิต รับจ้างทำงานสารพัด เพราะไม่อยากเห็นแม่เป็นเสาหลักของครอบครัว
-โจรแสบแอบขโมยเงินลุงสู้ชีวิต เดินทางไกลกว่า50 กม.มานั่งวาดภาพขาย หาเงินรักษาอาการป่วย

-บรรยากาศสุดคึกคัก ผู้คนเเห่อุดหนุน"กิจโตเกียว" ลูกยอดกตัญญ สู้ชีวิต หาเลี้ยงตัวเองตั้งเเต่ป.1 (คลิป)

-คุณแม่โพสต์ภาพสู้ชีวิต ทำงานเก็บเงินเลี้ยงลูก แม้ตัวดำเหมือนถ่านก็ยอม

 

ขอบคุณ  Much Nannaphat