"ชาติฉกาจ ไวกวี"ช่างภาพชื่อดังประกาศแต่งงาน โดยเขียนทะเบียนสมรสเองด้วยกระดาษA4 แค่ใบเดียว

"ชาติฉกาจ ไวกวี" ช่างภาพระดับแถวหน้าของเมืองไทย ได้ออกมาโพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก Chardchakaj Waikawee โดยมีเนื้อหาดังนี้

ทะเบียนสมรส"
ความรักในฝันของผม คือการอยากอยู่กับไปจนเเก่เเบบปู่ย่าตายายที่เจอในต่างจังหวัด ที่รักกันอยู่กันมีครอบครัวโดยไม่มีพิธีอะไรจนเเก่ (บางคนพากันหนีด้วย ฮ่าๆ) ผิดบ้างถูกบ้าง ดีร้าย เหี้ยบ้างก็ให้อภัยกันไป คนเหล่านั้นก็อยู่กันได้ ทำมาหากิน เลี้ยงลูกหลานกันมาจนเติบโต ผมเเค่อยากเป็นเเบบนั้น เเละคิดจะทำเช่นนั้นเมื่อเวลาของผมมาถึง

เลยคิดมาตลอดว่าจะจดไปทำไมวะ คนในอำเภอเป็นอะไรกับเรา แล้วมันมีไว้เพื่ออะไรวะ สิทธิที่บอกจริงๆมันตกลงในรูปเเบบอื่นได้นะ เเละเราก็ไม่ได้ต้องการอะไรจากหน่วยงานรัฐเลย ถ้าเพื่อคนสองคน มันก็เป็นเรื่องของคนสองคน จะเอาคนอื่นที่ไม่รู้จักมาเกี่ยวทำไม มีใครสำคัญไปกว่าเราสองคนอีกเหรอในเรื่องนี้ วันสำคัญของผม ผมไม่อยากทำเพื่อใครจริงๆ (อันนี้เรื่องส่วนตัวผมที่มาจากความคิดที่ผมกับเเฟนตกลงร่วมกัน ไม่เกี่ยวกับคู่อื่นเนอะ ผมไม่อยากให้ความรักเป็นเรื่องที่ต้องมาคิดเรื่องสิทธิหรือกฏหมายมันยิ่งใหญ่กว่านั้น ถ้าต้องเกิดปัญหามาผมก็มีวิธีเเบบผม กฏหมายไม่มีจริงหรอก)

ทะเบียนสมรสผมจึงเป็นแค่กระดาษ A4 เขียนด้วยลายมือของผมและแฟนผม คำสัญญาเรียบง่าย ไม่หวือหวา ไม่ต้องมีตราสัญลักษณ์จากหน่วยงานไหน มีแค่นี้แหละ ขอบพระคุณแฟนและครอบครัวที่เข้าใจความหมายของความรักที่แท้จริงว่า มันคือเรื่องของ คนสองคน ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่ไปกว่า "ความเข้าใจ" สิ่งที่ตีราคาไม่ได้ สิ่งที่สำคัญมากกว่า สินสอด งานเเต่งใหญ่โต ภาพถ่ายสวยงาม เเละคนที่ไม่รู้จักมาเต็มไปหมด

ป.ล.เเฟนผมโอเค เเค่นี้พอ ชีวิตใครชีวิตมันครับ เเต่ละคู่มีรูปเเบบของตัวเองที่ออกเเบบเเล้ว ต่างประสบการร์ต่างมาตรฐานใช้วัดกันบ่ได้ดอก เเค่มาเเชร์รุปเเบบของคู่ผม วันนี้วันดี เม้นกันดีๆเด้อ 

 

“ความรักคือรูปแบบการอยู่ด้วยกันที่เราร่วมกันออกแบบเพื่อชีวิตเรา”

ผมขอแฟนแต่งงานในสวน (ที่ในอนาคตหากกฏหมายกัญชาผ่าน ผมจะปลูกกัญชาที่นี่ขายทั่วโลก) บอกจากใจว่าช่วงเวลาที่สารภาพรักลูกสาวต่อหน้าพ่อแม่มันเขินมาก ตื่นเต้นกว่าการพรีเซนงานทุกงานในชีวิต ฮ่าๆ กลับจากสวนก็ไปกราบขอขมา ผูกข้อมือรับพรจากพ่อแม่ ก่อนมาแต่งได้กราบพระที่เคารพและได้รับพรคำสอน ถือว่าครบสิ่งที่ทำให้สุขใจของคู่เรา

 

เห็นหลายท่านเเชร์เรื่องการจดทะเบียนว่าควรมี เอาเป็นว่าตอนนี้มันมาเท่านี้ ก็เอาเท่านี้ก่อน เเฮปปี้เเบบนี้ เดี๋ยวอะไรมาก็ค่อยแก้ไปทีละปัญหา เดี๋ยวลูกมาค่อยไปจดก็ได้ ผมพยายามสร้างความพร้อมให้ไม่ต้องพึ่งการใช้สิทธิจากการเเต่งงาน เเละจะพยายามทำให้ชีวิตพร้อมจนไม่ต้องพึ้งพารัฐ ดังนั้นนี่คือมาตรฐานของผมที่ผมเเฮปปี้

เป็นการแต่งงานที่เรียบง่าย ไม่เหนื่อย เพราะไม่แบกอะไรไว้เลยไม่หนัก ขอบพระคุณ “ความเข้าใจ” ที่ทำให้งานเป็นดั่งหวังของผม ที่อาจจะต่างจากที่คาดหวังของใครหลายคน ที่รอดูภาพพรีเวดดิ้ง วิดิโอ การ์ด ผมตัดสิ่งไม่จำเป็นพวกนั้นออกหมด จนเหลือเเค่นี้เเหละครับ ผมกับเเฟน คือสิ่งจำเป็นสุดในงาน

 

กราบขอบพระคุณทุกท่านด้วยครับที่มาแสดงความยินดี ผมขออภัยที่ไม่ได้บอกใครเลย เพราะคิดว่าคงไม่ได้สำคัญกับใคร เหนื่อยมางานเปล่าๆ ยินดีกันผ่านทางไหนก็ได้ครับ ผมเเละเเมซาบซึ้งเเละดีใจมากครับ

 

 

Cr.Chardchakaj Waikawee