- 16 ต.ค. 2563
"วินทร์ เลียววาริณ" ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ และนักเขียนเจ้าของรางวัลซีไรต์ โพสต์ถึง คุณตาสวิงกับคุณยายชม้อย ทองคำ 2 ชาวสวนผลไม้ ผู้ใช้ชีวิตสมถะ ภายใต้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ก่อนวาระสุดท้าย บริจาคที่ดิน เงินสด กว่า 100 ล้าน สร้างรพ.ปากเกร็ด
ถือเป็นหนึ่งเรื่องราวที่มีการพูดถึงอย่างมากในช่วงที่ผ่านมา จากกรณีการนำเสนอข้อมูลชีวิต คุณตาสวิง และคุณยายชม้อย ทองคำ สองสามีภรรยาคู่ทุกข์คู่ยาก ที่ใช้ชีวิตสมถะ อยู่บ้านไม้หลังเล็กๆ แต่กลับมีมุมปิดทองหลังพระ ด้วยการบริจาคที่ดินมูลค่ากว่า 100 ล้านบาท ร่วมสร้างโรงพยาบาลปากเกร็ดแห่งใหม่ ตั้งอยู่ที่หมู่ 5 ตำบล คลองข่อย อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี และเงินสดอีก 3 ล้านบาท เพื่อซื้อเครื่องมือทางการแพทย์ โดยที่สองตายายยังคงอาศัยในบ้านหลังเล็กๆที่ภายในจะเห็นว่าติดพระบรมฉายาลักษณ์ในหลวงรัชกาลที่ 9 ไว้ในบ้าน เพื่อเตือนใจถึงความพอเพียง จนกระทั่งคุณตาเสียชีวิต แต่คุณงามความดีที่ สองตายาย เศรษฐีผู้ใจบุญ ได้ทำไว้ยังคงปรากฏ และช่วยเหลือคนได้เป็นจำนวนมาก ส่วนคุณยายก็ยังใช้ชีวิตอย่างสมถะ ตามแนววิถีเศรษฐกิจพอเพียง จนถึงวาระสุดท้ายชีวิต
ล่าสุด " วินทร์ เลียววาริณ" ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ และนักเขียนเจ้าของรางวัลซีไรต์ โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก กล่าวถึงกรณีดังกล่าว ว่า เมื่อประมาณสามสัปดาห์ที่ผ่านมา วันที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2563 หญิงชราชาวนนทบุรีคนหนึ่งถึงแก่กรรม ตามหลังสามีนางที่จากโลกไปก่อน ทั้งคู่เป็นชาวสวนธรรมดา อาศัยอยู่ในบ้านไม้เก่าโทรมมาตั้งแต่หนุ่มสาวจนแก่ชรา ดำเนินชีวิตแบบเรียบง่ายที่สุด ปลูกผักผลไม้ไว้กินเอง เก็บผัก ตัดกล้วยขาย มีเงินเหลือใช้ ก็เก็บในธนาคารบ้าง
คือคุณตาสวิงกับคุณยายชม้อย ทองคำ ในโลกภายใน บนผนังบ้านของคุณตากับคุณยายติดรูปพระบรมฉายาลักษณ์ในหลวงรัชกาลที่ 9 และทั้งคู่ก็ใช้ชีวิตด้วยปรัชญาพอเพียงของพระองค์มาตลอดชีวิต ในโลกภายนอก น้อยคนรู้ว่า คุณตาสวิงกับคุณยายชม้อยได้บริจาคที่ดินสิบไร่และเงินมูลค่ากว่าร้อยล้านบาท เพื่อสร้างโรงพยาบาลสำหรับทุกคน ก็คือโรงพยาบาลปากเกร็ดแห่งใหม่ ตำบลคลองข่อย จังหวัดนนทบุรี
ที่ดินเป็นของแม่คุณยาย ผู้ย้ำนักย้ำหนาไม่ให้ขาย เมื่อแก่ตัวลง คุณตากับคุณยายก็ตัดสินใจมอบที่ดินเพื่อใช้สร้างสถานีอนามัยหรือโรงพยาบาล การบริจาคที่ดินมูลค่าร้อยกว่าล้านให้สาธารณะเป็นเรื่องที่ญาติห่างๆ ไม่เข้าใจ ญาติถามว่าทำไมไม่ยกให้หลาน การสร้างโรงพยาบาลใช้เวลาหลายปี ตลอดเวลานั้นคุณตากับคุณยายก็ไม่คาดหวังว่าจะได้เห็นโรงพยาบาลแล้วเสร็จก่อนตนเองจากโลกไปแต่ทั้งคู่ก็ได้เห็น ในวันที่คุณยายเห็นอาคารโรงพยาบาล น้ำตาไหลอาบแก้ม
มันเป็นสิ่งงดงามที่สุดอย่างหนึ่งที่เห็นในชีวิต พอเพียงแต่ล้นเหลือ วลี "ปรัชญาพอเพียง" ถูกนำมาพูดถึงเกร่อ แต่น้อยคนจะเดินตามครรลองสายนี้ ในสายตาคนจำนวนไม่น้อย "ปรัชญาพอเพียง" เป็นเพียงอุดมคติเพ้อฝันเท่านั้น แต่เพราะโลกมีคนอย่างคุณตาคุณยายจริงๆ เราจึงรู้สึกว่าหลายๆ "อุดมคติเพ้อฝัน" เกิดขึ้นจริงได้ และเมื่อมันเป็นจริง มันก็เป็นสิ่งงดงามที่สุดอย่างหนึ่งที่เราเห็นในชีวิต