ติดตรึงในหัวใจ สาวไปเฝ้ารับเสด็จฯ เล่าที่มาเสียงตะโกนก้อง เริ่มจากทรงพระเจริญ เป็นคำ ในหลวงสู้ๆ พระราชินีทรงตอบรับ ผ่านการชูสองนิ้ว

หลังจากที่เหล่าพสกนิกรได้เข้าเฝ้ารับเสด็จ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และ สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินี ในวโรกาสเสด็จพระราชดำเนิน พร้อมด้วยสมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าพัชรกิติยาภา นเรนทิราเทพยวดี กรมหลวงราชสาริณีสิริพัชร มหาวัชรราชธิดา และสมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ไปในการพระราชพิธีทรงบำเพ็ญพระราชกุศลทักษิณานุปทาน วันปิยมหาราช หรือ วันคล้ายวันสวรรคตพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พุทธศักราช 2563 ณ พระที่นั่งอมรินทรวินิฉัย ในพระบรมมหาราชวัง ที่สร้างความปลาบปลื้มให้กับปวงชนชาวไทยที่ผ่านมาประสบการณ์อันปลาบปลื้มใจของเหล่าพสกนิกรไทยทุกคน ยังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจ โดยเฉพาะภาพที่ล้นเกล้าฯ ทั้งสองพระองค์มีต่อเด็กน้อย รวมถึงประชาชนจำนวนมากมายที่นั่งเรียงรายอยู่ 2 ข้างเสด็จพระราชดำเนินผ่าน 
 

ล่าสุดมีผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่งได้เล่าเรื่องราวของตัวเอง ซึ่งเธอได้ไปเฝ้ารับเสด็จ เมื่อวันที่ 24 ตุลาคม และเธอได้เล่าที่มาของคำว่า ในหลวงสู้ สู้ รวมไปถึงที่มาของภาพพระราชินีชู 2 นิ้ว โดยเธอได้เล่าบรรยากาศตอนขาไปที่เสด็จพระดำเนินไปพระบรมมหาราชวัง เจ้าหน้าที่มาบอกว่า "เดี๋ยวท่านจะเสด็จพระดำเนินมาตามแนวถนนนะ ทุกคนแยกย้ายไปทำธุระแป๊บ แล้วเดี๋ยวกลับมาจองที่นั่ง ไม่มีใครสละที่ ก็มีน้ำมีอาหารมาแจก อาหารนี้เจ้าหน้าที่บอกเลยว่า "เป็นทรัพย์สินส่วนพระองค์" ไม่ใช่ภาษีจากรัฐบาลนะจ๊ะ ( อันนี้กูพูดเอง ) น้องผู้ชาย 3 - 4 คนที่นั่งข้างๆก็คงหิวอ่ะ แต่ก็แบบไม่กล้าที่จะขอข้าวเขา กูก็ตะโกนขอข้าวให้เขาจากข้างหน้า ส่งให้เขาๆก็เกรงใจนะ ไม่ครับพี่ทานเลยๆ เราก็บอกกินแล้วไม่เอาหรอกค่ะ เขาถึงได้รับไป

สักพักก็มีน้องผู้ชายสองคนมานั่งข้างๆ น่าจะเหมือนไม่เคยมารับเสด็จมาก่อน ใส่เดฟมาเลย กางเกงยีนส์ไม่ยืด ก็นั่งหลายชั่วโมงอะเนอะ เมื่อยแหละดูออก น้องบอกเมื่อยมากเลยครับพี่ เปลี่ยนท่า 15 รอบ ดูออกว่าน้อง เมื่อยยยมากกก ป้าข้างหลังก็บอก "ยืดขาออกมาได้นะ ป้าไม่ถือลูก เดี๋ยวจะไม่ไหว" น้องก็ไม่กล้ายืด กูก็บอกน้อง "เดินยืดเส้นยืดสายก่อน ช่วยได้เยอะนะ" น้องบอก "กลัวลุกเสียม้าครับ"  เราเลยบอก "ยีนส์เดฟไม่ใช่คำตอบค่ะ เดินเถอะ ครั้งหน้ากางเกงวอร์ม เชื่อพี่ พี่มีประสบการณ์ ทุกคนก็คุยกันระหว่างรอ บรรยากาศดี๊ดี 

พอในหลวงใกล้จะเสด็จ น้องก็บอกป้าข้างหลัง "เปลี่ยนที่กับผมมั้ยครับ จะได้ใกล้ๆ อีก" ป้าบอก "ห้ะ งี้ก็เอาสิ ขอให้ถูกรางวัลที่ 1 นะลูก" พอป้าบอกขอให้ถูกรางวัลที่ 1 พี่ข้างหน้ากูหันกลับมาถาม "ป้านั่งที่ผมมั้ยครับ" ฮากันกระจาย ป้าคนข้างหลังฝั่งขวา เหมือนที่บ้านโทรมาตาม อยู่ไหนแล้ว ป้าบอก "ยังๆไม่กลับ ยังทรงพระเจริญอยู่เลย"  คือบรรยากาศมันสนุกอ่ะ ไม่มีใครเครียด

พอในหลวงเสด็จพระดำเนินมาใกล้ๆ เรานั่งแถวที่ 3 คนนั่งแถวหน้าก็คือ เริ่มนั่งทับส้น นั่งคุกเข่า คือถ้าแถวหน้านั่งยืดตัวขึ้นมา ข้างหลังมันก็มองไม่เห็นไง ตอนที่ยังเสด็จมาไม่ถึงดีเนี่ย เจ้าหน้าที่ก็ตะโกนบอก ข้างหน้านั่งพับเพียบนะครับๆ อย่าลุกข้างหลังจะได้เห็น ทุกคนก็ยังคงคุมสติอยู่ได้ก็พับเพียบ แต่พอมาระยะ 2 เมตรเนี่ย ไม่มีใครคุมสติได้แล้วอ่ะ คือแบบเหมือนมาดูคอนเสิร์ตจริงๆ นะเว้ย ทุกคนต่างตะโกน "ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ" ทีนี้ป้าข้างหลังกู กูไม่ได้หันไปมองหน้าเขาด้วยซ้ำว่าใคร กูก็จดจ่อกับภาพในหลวงราชินีตรงหน้าเนาะ

ป้าก็ตะโกนมา "ในหลวงสู้ๆ ในหลวงสู้ๆ" ทีนี้น้องผู้ชายที่นั่งข้างๆ กู ที่ย้ายไปนั่งข้างหลัง ก็เริ่มตะโกนใส่หูกู "ในหลวงสู้ๆ ในหลวงสู้ๆ" ทีนี้ทรงพระเจริญก็เริ่มเปลี่ยนล่ะป่ะ "ในหลวงสู้ๆ ในหลวงสู้ๆ" ทีนี้ก็ "ในหลวงสู้ๆ" กันหมด พระราชินีก็ชูสองนิ้วตอบ เฮ้ย .. อารมณ์มันใช่อ่ะ ทุกคนที่อยู่ที่ตรงนั้นตะโกนกันคอแหบคอแห้ง ถ้าพูดถึงความไม่สำรวม เออ มันก้าวข้ามไปแล้วอ่ะ แต่ไม่ได้มีใครแสดงอาการหยาบคายก้าวล่วงใดๆ ทุกคนแสดงออกด้วยความรัก ความปลื้มปิติ แสดงออกทางสีหน้าแววตาทุกคน ของแบบนี้มันโกหกกันไม่ได้นะ #ในหลวงสู้ๆ  #หยุดคุกคามสถาบันพระมหากษัตริย์ #เรารักสถาบันพระมหากษัตริย์ #ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน"

ขอบคุณเรื่องราว :  คนอยากเล่า

>> Hot Sale ลาซาด้า ยกขบวนสินค้า ลดกระหน่ำทุกรายการ สูงสุด 90% <<