- 28 ต.ค. 2563
เมื่อหมดโอกาสที่จะทำบุญด้วยตัวเองอีกแล้ว แบงค์ร้อยใบนี้ไม่ใช่ของผม ไม่ได้มีคนทำตก แต่มีคนตั้งใจโยนลงพื้นเพื่อที่จะให้คนเก็บ... วันนี้ผมและแฟน ไปเดินเที่ยวกันที่งานเจดีย์สมุทรปราการ ฝั่งปากน้ำ เดินได้สักพักหนึ่ง ก็มีรถมอไซต์ตำรวจขับนำมาเพื่อเปิดทางให้รถขนส่งนักโทษนั้นผ่านไป ทางยาวเป็นกิโล ผู้คนก็ยืนดูทั้ง 2 ข้างฝั่ง พอรถผ่านหน้าเรา นักโทษคนหนึ่งได้วิ่งมาเกาะที่ตะแกงเหล็ก แล้วโยนเศษกระดาษออกมา พร้อมกับพูดว่า “ทำบุญให้หน่อย” ผมกับแฟนก็ยืนงง และนักโทษคนนั้นได้ตะโกนอย่างหมดหวังอีกที “ทำบุญให้หน่อย!”
เมื่อหมดโอกาสที่จะทำบุญด้วยตัวเองอีกแล้ว แบงค์ร้อยใบนี้ไม่ใช่ของผม ไม่ได้มีคนทำตก แต่มีคนตั้งใจโยนลงพื้นเพื่อที่จะให้คนเก็บ...
วันนี้ผมและแฟน ไปเดินเที่ยวกันที่งานเจดีย์สมุทรปราการ ฝั่งปากน้ำ เดินได้สักพักหนึ่ง ก็มีรถมอไซต์ตำรวจขับนำมาเพื่อเปิดทางให้รถขนส่งนักโทษนั้นผ่านไป ทางยาวเป็นกิโล ผู้คนก็ยืนดูทั้ง 2 ข้างฝั่ง
พอรถผ่านหน้าเรา นักโทษคนหนึ่งได้วิ่งมาเกาะที่ตะแกงเหล็ก แล้วโยนเศษกระดาษออกมา พร้อมกับพูดว่า “ทำบุญให้หน่อย” ผมกับแฟนก็ยืนงง และนักโทษคนนั้นได้ตะโกนอย่างหมดหวังอีกที “ทำบุญให้หน่อย!”
คราวนี้ ผมสงสัยก็เลยหันไปมองเศษกระดาษที่นักโทษคนนั้นโยนลงมา มันคือแบงค์ร้อยที่เขาพับและลอดตะแกงเล็กๆ ออกมาเพื่อที่จะให้ใครก็ได้ไปทำบุญให้เขา
ผู้คนยืนมองแบงค์ร้อยใบนี้ แต่ไม่มีใครเก็บสักที สุดท้ายผมและแฟนตัดสินใจเก็บมา และข้ามเรือมาเพื่อทำบุญให้เขาตามคำขอ
เพื่อไม่ให้ความหวังสุดท้ายของพี่นั้นสูญเปล่า ผมทำบุญให้พี่ ตามที่พี่ขอแล้วนะครับ
เรื่องราวจาก fair pongtada