- 02 พ.ย. 2563
เมื่อวันที่ 1 พ.ย. 63 เพจวันนั้นเมื่อฉันสอน ได้เผยชีวิตอีกมุมของครูและนักเรียนในชนบท ที่ไม่ได้สวยหรู เรียบง่ายเหมือนโฆษณาหรือภาพยนตร์ ซึ่งการใช้ชีวิตไม่ได้สะดวกสบาย ถนนหนทางไปไหนแต่ครั้งก้ลำบาก ซึ่งเรื่องราวทั้งหมดระบุว่า...
เมื่อวันที่ 1 พ.ย. 63 เพจวันนั้นเมื่อฉันสอน ได้เผยชีวิตอีกมุมของครูและนักเรียนในชนบท ที่ไม่ได้สวยหรู เรียบง่ายเหมือนโฆษณาหรือภาพยนตร์ ซึ่งการใช้ชีวิตไม่ได้สะดวกสบาย ถนนหนทางไปไหนแต่ครั้งก้ลำบาก ซึ่งเรื่องราวทั้งหมดระบุว่า... "ชีวิตในชนบทไม่ได้สวยงามแบบในโฆษณา ใครที่ว่ามันเรียบง่าย สุขสบายอยากให้มาลองอยู่ มาใช้ชีวิตในบริเวณที่ไม่ใช่เมืองท่องเที่ยว มาสัมผัสชีวิตที่ไม่มีร้านข้าว ไม่มีเครื่องซักผ้าหยอดเหรียญ ไม่มีขนส่งสาธารณะ จะไปไหนต้องเหมารถเพื่อนบ้านไปส่ง หรือต่อให้มีรถส่วนตัวก็ต้องมาเจอถนนเฮงซวยแบบนี้
เมื่อไม่มีขนส่งสาธารณะเด็กหลายคนก็ต้องขับมอเตอร์ไซค์กันตั้งแต่ ป.5โดยไม่มีใบขับขี่เพื่อไปโรงเรียน ต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงบนท้องถนน และทำผิดกฎหมาย บางบ้านที่มีหลายคนต้องต่อซาเล้งพ่วงข้างเพื่อทำเป็นรถโดยสารรับส่งไว้ขนคนแก่และลูกหลานยามเจ็บไข้ได้ป่วย เพราะขนสาธารณะไม่มีอยู่ บวกกับถนนหนทางที่บัดซบทำให้มีคนเข้าไม่ถึงการรักษาพยาบาล เด็กบางคนที่โดนหมากัดไม่สามารถไปฉีดยาได้ เพราะโรงพยาบาลอยู่ห่างออกไป 20 กิโลเมตร ไม่มีขนส่งใดใดผ่าน แม้จะฉีดยาฟรี แต่ราคาของการไปรับการรักษานั้นแสนแพง การเดินทางเมื่อไม่มีรถไปมีวิธีเดียวคือเหมารถและค่ารถมันครั้งละ 500 บาท ต้องไปฉีดติดต่อกัน 4 เข็ม เขาจะหาเงินมาจากไหน ดังนั้นการลุ้นเอาว่ามันจะหายเอง ลุ้นว่ามันจะไม่เป็นไรจึงง่ายกว่า เกิดเป็นคนจนมันจึงต้องเสี่ยงกันหน่อย รอดก็มีชีวิตอยู่พลาดก็ตายๆไป
เมื่อคุณจนจึงไม่มีสิทธิเจ็บป่วยเพราะถ้าป่วยก็เท่ากับถูกปล่อยให้ตาย มีเรื่องมีราวมีคดีความจะไปแจ้งตำรวจก็ไกล เรื่องเล็กน้อยก็ต้องปล่อยผ่าน ทุกอย่างจึงอยู่กันตามมีตามเกิด ด้วยเหตุนี้แต่ละบ้านจึงต้องทำงานหาเงินเพื่อออกมอเตอร์ไซค์ เพราะไม่อย่างนั้นไปไหนไม่ได้ เงินที่ควรจะได้เอาไปพัฒนาคุณภาพชีวิตส่วนอื่นก็ต้องมาหมดไปกับการขนส่งและการซ่อมบำรุง จากถนนที่เป็นหลุมเป็นบ่อกลางคืนถนนหนทางมืดสนิท ผู้หญิงอย่าหวังจะกล้าขับ หน้าฝนถนนมีโคลนตมสาดเต็มกระจกหน้า ขับรถสวนกันก็ต้องหยุดให้รถเล็กไปก่อนเพราะน้ำจะกระเซ็นใส่ หน้าร้อนหน้าหนาวฝุ่นบนถนนก็คละคลุ้งจนมองไม่เห็นทาง รถมอเตอร์ไซค์ที่ขับตามหลังรถใหญ่ไปต่อไม่ได้ ฝุ่นเข้าตาและต้องสูดไปเต็มปอด ชีวิตแบบนี้หรอที่บอกว่ามันมีความสุข
ถนนเส้นนี้เชื่อมต่อโรงเรียน 3 แห่ง พังแล้วพังอีกเป็นปี ๆ โดยไม่มีทางการเห็นหัว แล้วอยากถามว่าเมื่อเป็นแบบนี้ใครจะอยากส่งลูกมาเรียน โรงเรียนที่ถนนหนทางพังๆบ้าง ทำไมการมีถนนดีดีใช้งานจึงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สำหรับเรา ผิดเหรอที่คนบ้านนอกอย่างเราอยากมีชีวิตที่ขึ้น ผิดเหรอที่บ้านเราอยู่ตรงนี้ ทำไมมันจึงต้องเป็นการรออย่างไม่มีจุดหมาย หรือเราไม่สมควรได้รับมัน ไม่สมควรได้มีชีวิตที่ดี "
>> Lazada ลดแหลก แจกกระจาย ถูกสุดในรอบปี! 11.11 ฟรีจัดส่ง ลดสูงสุด 90% <<