- 25 ม.ค. 2564
เจ้าสาวป้ายแดงถึงขั้นเสียหลัก ประกาศลั่นระฆังวิวาห์กับแฟนหนุ่ม ค่าสินสอดที่ได้มากลับหายเข้ากลีบเมฆ
กลายเป็นอีกหนึ่งเรื่องราวสุดน่าเห็นใจที่มีชาวเน็ตเข้ามาแสดงความเห็นแนะนำแนวทางกันเป็นจำนวนมาก จากกรณีสมาชิกพันทิปหมายเลข 4012519 โพสต์ตั้งกระทู้ด้วยหัวข้อ "หลังแต่งงาน ที่บ้านเอาสินสอดไปหมดเลย ไปต่อยังไงดี" โดยเป็นเรื่องราวหลังจากที่เธอโดนทางบ้าน เอาค่าสินสอนที่ได้จากฝ่ายชายไปทั้งหมด จากตอนแรกที่เธอคิดว่าจะนำเงินก้อนดังกล่าวมาสร้างตัวกับสามี แต่สุดท้ายกลับไม่เป็นอย่างที่คิด
เจ้าของกระทู้โพสต์ข้อความระบุว่า... ตอนที่เราแต่งงาน รายละเอียดค่าใช้จ่ายเรื่องการจัดงานส่วนใหญ่ประมาณ 70-80% แฟนเราเป็นคนจัดการ เราช่วยประมาณ 20-30% จริงๆเราคุยกับเค้าว่า เราจะช่วยกันไม่ต้องแบ่งว่าใครออกกี่เปอร์เซนต์แต่เค้าบอกว่า เค้าสบายใจแบบนี้มากกว่าซึ่งเป็นเงินเก็บทั้งหมดตัวของเค้า ส่วนสินสอด ทางแม่เจ้าบ่าวเป็นคนช่วยส่วนนี้ให้เพราะเค้าคิดว่า สุดท้ายเงินก็น่าจะได้เอาไว้ให้ลูกๆสร้างตัวกันอยู่ดี
ส่วนทางครอบครัวเราก็มีไถ่ถามบ้างแต่ถ้าจะให้ช่วยอะไรเค้าก็จะบอกว่าราคาประมานนี้ๆ ให้เอาเงินไปให้เค้า เพราะการจัดงานเป็นหน้าที่ของฝ่ายชาย(ตรงนี้เราไม่เห็นด้วย เราคิดว่า จริงๆแล้วควรจะช่วยกัน เราก็เลยจัดการกันเอง ไม่ได้ให้ที่บ้านเรายุ่งส่วนนี้) พอถึงวันแต่ง ที่บ้านเราก็รับเงินสินสอดไปทั้งหมด ทางบ้านผู้ชายเค้าก็ถามว่า ที่บ้านเราได้ให้สินสอดคืนมาตั้งตัวกันบ้างมั้ย เราอึดอัดใจมาก ไม่รู้จะพูดยังไง ตอนนี้เราเลยมีความลังเลว่าเราควรจะทำยังไงดี
ถ้าเราจะหยุดส่งเงินให้ที่บ้าน แล้วเอาส่วนของเงินที่ปกติจะโอนให้ที่บ้านทุกเดือน มาไว้เป็นเงินตั้งตัวของครอบครัวแทน(วัตถุประสงค์ของเราคืออยสกคืนเงินสินสอดให้แฟนเรา ให้เค้าเอาไปทำธุรกิจ) เพราะถือว่าที่บ้านได้เงินสินสอดไปแล้ว เราจะกลายเป็นคนไม่ดีรึเปล่า (ที่บ้านเรามีอาชีพธุรกิจส่วนตัว มีรายได้ประจำ มีทรัพย์สิน รถ บ้านหลายหลัง ที่ดิน หนี้บ้านที่ผ่อนอยู่(หลังเดียว) แต่ก็มักพูดว่าไม่มีเงินตลอด) แต่ถ้าจะให้เราให้ทั้งที่บ้าน ทั้งพยายามหาเงินสินสอดมาคืนแฟนมันก็จะหนักมากๆสำหรับรายได้เราตอนนี้
ปล1. เราเคยคุยกับที่บ้านแล้ว เค้าบอกว่า เค้ามีภาระหนี้สินที่ต้องจ่าย เค้าจะเอาเงินส่วนนี้ไปจ่ายหนี้บ้านที่ซื้อไว้ เราก็ไม่รู้จะพูดยังไงต่อ
ปล2. ก่อนหน้านี้ เวลาเรามีปัญหาเรื่องอะไรก็ตาม ที่บ้านแฟนก็จะคอยช่วยเหลือเราตลอด แต่ที่บ้านเราจะนิ่งมาก ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นบ้าง บางครั้งก็พูดเหมือนอยากจะช่วยและมักจะมาถามเหมือนจะช่วยในตอนที่รู้ว่าเรื่องทุกอย่างผ่านไปแล้วบ้าง เรารู้สึกอึดอัดมาก จะปรึกษาคนรู้จักรอบตัวก็รู้สึกละอายใจที่จะถามคำถามออกมา รู้สึกไม่ดีถ้าจะต้องเล่าว่าที่บ้านเราเปนแบบนี้ คิดแบบนี้ หรือเราควรทำยังไงดี