ดร.ธรณ์ เปิดเรื่องราวบีบหัวใจ จะเผชิญหน้ากับหายนะครั้งใหญ่ ได้อย่างไร

ดร.ธรณ์ ธำรงนาวาสวัสด์ นักวิทยาศาสตร์ทางทะเล และรองคณบดีคณะประมง มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ได้ออกมาโพสต์ข้อความ ระบุว่า 

คนตัวนิดเดียวจะเผชิญหน้ากับหายนะครั้งยิ่งใหญ่เช่นนี้ได้อย่างไร

ผมว่ายน้ำลัดเลาะไป น้ำใส มองทางไหนเห็นแต่ปะการังตายแล้ว กำลังจะตาย อีกเดี๋ยวก็ตาย ยังไงก็ตาย

หนูไม่อยากตาย ปะการังน้อยข้างหน้าผมกรีดร้องคร่ำครวญ

ปะการังพูดไม่ได้ แต่บางทีถ้าคุณตั้งใจมองเธอ มองชีวิตน้อยๆ ที่กำลังดิ้นรนสุดขีด คุณจะเข้าใจ

ปะการังพูดไม่ได้ แต่น้ำตาคนเราไหลได้ โดยไม่ต้องยินเสียงใดๆ

แค่เสียงจากใจเรา มันเพียงพอทำให้น้ำตาไหล

ท้องฟ้าเหนือทะเลระยองแจ่มใส ตะวันส่องแสงเจิดจ้า น้ำลงต่ำยิ่งกว่าวันไหนๆ

ผมว่ายลัดเลาะต่อไป ในใจทนฟังเสียงกรีดร้องของปะการัง

และหอย และกุ้ง และปู และปลา

เสียงร้องระงมรอบตัว ดังอยู่ทั่วท้องทะเล

ร้อนๆๆๆๆๆๆๆๆ

ผมมีทางเลือกอีกมากมาย ทำไมผมต้องมาอยู่ในน้ำฟังเสียงทะเลร้องไห้ ? มองไปทางไหนเห็นแต่ความสูญสลาย

มองให้มันชัด ฟังให้มันเจ็บแสบไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ

ทางเลือกอีกมากมาย ผมไม่เลือก ผมเลือกจะมาอยู่ในทะเลแห่งความตาย

อย่างน้อยก็ยังมีคนอยู่เฝ้าดูพวกเธอในวาระสุดท้าย

อย่างน้อยก็มีคนอ่านเรื่องที่ผมเขียนไป

ในจุดจบที่มาถึง อย่างน้อยก็มีคนรับรู้เรื่องราวของพวกเธอ

ถ้าคิดอยากเป็นนักวิทยาศาสตร์ทางทะเล ก็อย่าเบือนหน้าหนีทะเล

ฟังเสียงร้องไห้ของเธอจนถึงวาระสุดท้าย

ฟังๆๆ จนเธอขาดใจ ตายไปในท้องทะเล