อาลัย นักเขียนชื่อดัง เสียชีวิตแล้ว เปิดกลอนบทสุดท้าย ก่อนจากไปอย่างสงบ

อีกหนึ่งข่าวเศร้าส่งท้ายปี วงการนักเขียนสูญเสีย "ไพบูลย์ วงษ์เทศ" นักเขียน นักกวี และนักหนังสือพิมพ์ชื่อดัง เจ้าของผลงานดัง วรรณอำ ฉันจึงมาหาความหงอย ในวัย 72 ปี โดยเมื่อวันที่ 27 ธันวาคม 2567 ที่ผ่านมา ทางด้านลูกชายของไพบูลย์ได้แจ้งข่าวเศร้า ผ่านเฟซบุ๊ก "ไพบูลย์ วงษ์เทศ" ระบุว่า

สวัสดีครับ
ผมเป็นลูกชายของพ่อ ไพบูลย์ วงษ์เทศ ขอแจ้งให้ทุกท่านทราบว่า พ่อได้จากพวกเราไปอย่างสงบ เมื่อเวลา 16.40 น. ของวันนี้ 
ก่อนจากไป พ่อได้ทิ้ง กลอนบทนี้ ไว้เป็นผลงานชิ้นสุดท้ายของพ่อครับ
“นอนอยู่บนเตียงคนไข้ศิริราช
ปฏิเสธเด็ดขาดไม่รักษา
ถึงคราวตายก็ต้องตายในเวลา
ไม่อาจหลีกเลี่ยงฟ้าพญายม
มีชีวิตยาวนานพอสมควร
แม้จะม้วยมรณ์ประมวลก็เหมาะสม
ไม่ห่วงหน้าพะวงหลังรั้งอารมณ์
เหมือนสายลมพัดผ่านกาลเวลา”
ไพบูลย์ วงษ์เทศ
22 ธันวาคม 2567
14.35 น. ตึกผู้ป่วยนอก
โรงพยาบาลศิริราช

งานสวดพระอภิธรรมจะจัดขึ้นในวันที่ 28-30 ธันวาคม 2567
กำหนดการและเวลา จะอัพเดทให้ทราบอีกครั้ง
ที่ วัดชิโนรสารามวรวิหาร
ทั้งนี้ พ่อได้อุทิศร่างให้เป็น อาจารย์ใหญ่ เพื่อใช้ประโยชน์ทางการแพทย์และการศึกษา ณ โรงพยาบาลศิริราช
ด้วยความรัก คิดถึง และอาลัย
ครอบครัว

ทั้งนี้ พ่อได้อุทิศร่างให้เป็น อาจารย์ใหญ่ เพื่อใช้ประโยชน์ทางการแพทย์และการศึกษา ณ โรงพยาบาลศิริราช

ด้วยความรัก คิดถึง และอาลัย

ครอบครัว” 
 

ท่ามกลางชาวเน็ตที่เข้ามาร่วมไว้อาลัยจำนวนมาก 

ประวัติ ไพบูลย์ วงษ์เทศ 

ไพบูลย์ วงษ์เทศ เกิดที่จังหวัดปราจีนบุรี เป็นน้องชายของนายสุจิตต์ วงษ์เทศ ผู้ก่อตั้งนิตยสารศิลปวัฒนธรรม หลังจากจบการศึกษาจากวิทยาลัยช่างศิลป เขาก็เข้าสู่วงการหนังสือพิมพ์ โดยเริ่มต้นที่ เดอะเนชั่น จากนั้นย้ายไปประจำการที่หนังสือพิมพ์ประชาธิปไตย และประชาชาติรายวัน จนได้เป็นบรรณาธิการข่าวในประเทศ

ผลงานการเขียน 
 ไพบูลย์ วงษ์เทศ มีผลงานเขียนและกวีนิพนธ์มากมาย เช่น ความคิดสีขาว, คำประกาศของคนรุ่นใหม่, หมายเหตุร่วมสมัย, ฉันจึงมาหาความหงอย, ล้อเลื่อนรางเหล็ก, ลมพันต้องส่องแสงเดือน เป็นต้น ผลงานของเขาส่วนใหญ่เน้นการวิเคราะห์สังคมไทยในมุมมองที่แตกต่างและน่าสนใจ

ขอบคุณ ไพบูลย์ วงษ์เทศ