"น้องเทนนิส พาณิภัค"ย้อนอดีต11ปีก่อน ประสบการณ์ที่"พ่อ"สอนให้ไม่ยอมเเพ้ จิตวิญญาณเเห่งการต่อสู้ อันเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุด

    ย้อนกลับไปยังการเเข่งขันศึกเทควันโดรายการ "อู๋ซี เวิลด์ เทควันโด แกรนด์สแลม แชมเปี้ยนชิพ ซีรีส์ 2018" (Wuxi 2018 World Taekwondo Grand Slam Series) ชิงเงินรางวัลรวม 25 ล้านบาทจัดขึ้นที่ สาธารณรัฐประชาชนจีน โดยเมื่อวันที่  16 ธ.ค. 61 มีจอมเตะสาวไทยลงชิงเเชมป์คือ พาณิภัค วงศ์พัฒนกิจ หรือน้องเทนนิส  ซึ่งก็ทำผลงานสุดยอด คว้าเเชมป์สวยหรูส่งท้ายปี

 

 

     โดยการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศรุ่น 49 กิโลกรัม "น้องเทนนิส" พาณิภัค วงศ์พัฒนกิจ พบกับ ฮา มิน อาห์ จากเกาหลีใต้อดีตแชมป์โลกปี 2015   สำหรับคู่นี้พบกันมา 4 ครั้ง พาณิภัค ชนะได้ถึง 3 ครั้ง

 

 

ผลการเเข่งขันปรากฎว่า "น้องเทนนิส" เค้นฟอร์มโชว์ฝีมือได้อย่างสุดยอด เอาชนะฮา มิน อาห์ 2-0 ยก คะเเนน 3-0 กับ 13-3  คว้าเหรียญทอง พร้อมรับเงินรางวัล70,000 เหรียญสหรัฐ หรือประมาณ 2.2 ล้านบาท โดยถือเป็นแชมป์ที่ 6 ในปี 2018  ส่งท้ายปีได้อย่างยอดเยี่ยม

.

 

 

 

 

 

 

 

สำหรับในปี 2018 น้องเทนนิส"พาณิภัค เก็บเหรียญทองมาแล้ว 4 เหรียญจากศึก เอเชียน เกมส์ 2018 ที่อินโดนีเซีย, อัมมาน โอเพน ที่จอร์แดน, เวิลด์ กรังด์ ปรีซ์ ที่เถาหยวน, เวิลด์ กรังด์ ปรีซ์ ที่อังกฤษ และเหรียญเงิน เวิลด์ กรังด์ ปรีซ์ ที่ ยูเออี 

 

 

 

โดย พาณิภัค วงศ์พัฒนกิจ ลงแข่งขันทั้งหมด 8 รายการ เธอเข้าชิง 7 รายการ และคว้ามาได้ถึง 6 รายการ และนับเป็นแชมป์รายการที่ 22 ของเธอในการแข่งขันเทควันโดรายนานาชาติ

 

 

 

 

   ซึ่งจากรางวัลเเห่งความสำเร็จต่างๆที่ได้มา ทาง น้องเทนนิส ได้โพสต์ผ่านเฟซบุ๊คของตนเอง Panipak Wongpattanakit   งความยากลำบากเมื่อคอดีตที่คุณพ่อเคยขับรถส่งแข่งขันชิงแชมป์ประเทศไทย แต่ประสบอุบัติเหตุจนคุณพ่อได้รับบาดเจ็บ รวมถึงตนเองด้วย แต่ก็ยังกัดฟันนั่งรถประจำทางเดินทางต่อมาเพื่อแข่งขัน จนกระทั่งก้าวขึ้นมาเป็นจอมเตะระดับโลกในทุกวันนี้..

 

 

 

เมื่อ 11 ปีก่อน ตอนหนูอายุ 10 ขวบ พ่อขับรถพาหนูจากสุราษฎร์ฯ ขึ้นมาแข่งชิงแชมป์ประเทศไทยที่กรุงเทพฯ แต่เกิดอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำที่ จ.ชุมพร เป็นคนอื่นคงกลับบ้านไปแล้ว พ่อบาดเจ็บที่แขน ข้อศอก มีแผลเต็มไปหมด หนูก็เจ็บแผลถลอกที่ขา  แต่พ่อบอกหนูว่า ยังไงก็ตั้งใจมาแข่งแล้ว ต้องไปต่อ

 

 

 

พ่อซื้อตั๋วรถทัวร์คืนนั้น เพื่อให้หนูไปชั่งน้ำหนักให้ทัน ขอบคุณความทุ่มเทของพ่อที่เป็นแบบอย่าง สอนหนูให้ไม่ยอมแพ้ พ่อไม่ได้แค่สอน หรือสั่งๆอย่างเดียว พ่อจะทำไปกับหนูด้วย  หนูยังจำทุกๆเช้าวันเสาร์-อาทิตย์ได้อยู่เลย พ่อปลุกหนูตอน 8โมงเช้า เพื่อไปวิ่งด้วยกัน กับแดดที่แสนจะร้อน กับทางที่ยาวไกลในถนนชนบท และการ์ตูนตอนเช้าที่หนูไม่เคยได้ดูเลย  ตอนนั้นก็คิดนะ พ่อไม่มีเพื่อนไปวิ่งด้วยหราาาา55555555 

 

 

 

แต่ตอนนี้รู้แล้วนะพ่อ พ่ออยากให้หนูมีร่างกายที่แข็งแรง มีสุขภาพดี แล้วตอนนั้นก็เคยไม่เข้าใจพ่อนะ พ่อจะบังคับให้เล่นกีฬาทำไม  ตอนเย็นหลังเลิกเรียน การบ้านก็เยอะ ทำไม่ทัน แล้วยังต้องไปซ้อม เหนื่อยจากการเรียนแล้วไม่พอ ทุกๆเย็นหนูต้องไปซ้อมที่ยิม หนูงอแง หนูร้องไห้ หนูไม่อยากเล่นกีฬา แต่พ่อก็บังคับหนูไปได้ทุกวัน55555555 อยากขอบคุณพ่อคนนี้ที่ผลักดันลูกมาจนถึงวันนี้ ตอนนี้มันเกินฝันของเราแล้ว แต่ยังเหลืออีกหนึ่งอย่างที่พ่อฝันไว้ อีก 2 ปีข้างหน้า หนูอยากทำมันให้ได้ หนูจะพยายามให้มากที่สุดเท่าที่ลูกคนนี้จะทำได้

 

 

.

 

 

 

 

ขอบคุณ

Panipak Wongpattanakit