เรื่องสยอง...ยามดึก !!! "ปริศนาเพื่อนข้างห้อง" เรื่องเล่าสุดสะพรึง ที่คนอยู่ห้องคนเดียวควรอ่าน !!! #ถ้าเหงาขอให้เจอเพื่อนข้างห้อง

เรื่องเล่านี้เป็นเรื่องที่ตัวผมเองได้อ่านแล้วขนลุกทีเดียว อาจจะไม่ได้น่ากลัวแบบหวือหวา แต่เชื่อว่าแอบสยองในตัว โดยเรื่องเล่านี้เป็นของ สมาชิกหมายเลข ๓๕๐๐๙๑๑ จาก เวป พันทิพ ที่เรียบเรียงออกมาได้น่าติดตามและสยองขวัญกันทีเดียวครับ ส่วนเรื่องราวนั้นจะเป็นอย่างไรเชิญติดตามอ่านได้เลยดีกว่าครับ

สวัสดีค่ะทุกคน เราจะมาแชร์ประสบการณ์ที่เจอมากับตัวให้ฟัง เรื่องมีอยู่ว่า ย้อนกลับไปตอนเราปี ๑ เราได้หาหอพักย่านดุสิต เพราะใกล้จะถึงช่วงเรียนปรับพืนฐาน หาจองตามเว็บตรงไหนก็เต็มแล้ว ขับรถหาอยุ่ๆก็เห็นใบปลิวติดกับเสาไฟฟ้า หอพักนักศึกษาว่าง ติดต่อ xxxxx เราจึงติดต่อไปแล้วขับรถกับครอบครัวไปดู มาถึงหน้าหอพักอย่างสงสัยว่า นี่คือหอพักจริงๆรึป่าว? สภาพแวดล้อมทั้งซอยนี้เป้นตึกคูหาเรียงตลอดแนว ซึ่งหอพักนี้ก็เป็นตึกคูหาเช่นกัน ด้วยความที่กลัวไม่มีที่อยู่จึงรีบติดต่อขอดูห้องพัก 

คนดูแล : เหลือ ๒ ห้องสุดท้ายค่ะ ชั้นบนสุด

เราจึงขึ้นไปดูกับครอบครัว เป็นห้องสี่เหลี่ยมไม่มีระเบียง รู้สึกได้ถึงความอึดอัดใจแต่สภาพห้องไม่แย่ ห้องที่เหลืออยู่ห้องหนึ่งติดบันได อีกห้องติดทางสามแพร่ง เราจึงตัดสินใจเลือกห้องติดบันไดแทน เพราะเป็นทางเลือกสุดท้าย
    
จนมาถึงวันที่ย้ายเข้ามาอยู่ ระหว่างห้องจะมีรูแสงไฟสามารถรอดมาห้องเราได้ แต่เราเอาอะไรปิดได้ ข้อเสียคือห้องไม่เก็บเสียง เราอาจจะไม่คุ้นชินกับห้องจึงนอนไม่ได้เลยเปิดโคมไฟนอนทั้งคืนติดต่อกัน ๓-๔ วัน บางคืนสลึมสะลือตื่นเห็นเงาดำๆอยู่ปลายเตียง แต่ก็คิดแค่ว่าคงง่วงแล้วตาฝาดไป จนอยู่มาเรื่อยๆๆ วันดีคืนดีก็ได้ยินเสียงคนสวดมนต์เหมือนคนอิสลามกำลังละหมาดสวดงึมงัมๆตอนเช้ามืด เสียงโหยหวนดังวนอยู่ในหูรู้สึกได้ถึงความนอนไม่สนิท นานๆเข้าบางวันช่วง ตี ๑-๒ เรามักจะได้ยินเสียงผู้หญิง ๒ คนคุยกันแต่ฟังไม่รู้เรื่องว่าคุยอะไร เคยเอาหูไปแนบกับกำแพงแล้วฟังเสียง เสียงหัวเราะฟังแล้วหลอน ขนนี่ลุกซู่เลย ระหว่างที่อยู่เราสงสัยมาตลอดเพราะไม่เคยเห็นออกมาจากห้องสักที อารมณ์เหมือนห้องปิดตาย แล้วห้องนี้มีซีดีสะท้อนกลับติดอยู่หน้าห้องเพราะติดทางสามแพร่ง นานๆเข้าก็ได้ยินเสียงเหมือนคนเอาตัวหรือหัวขนกำแพงทุกเที่ยงคืน ตึง ตึง ตึง ตึงตึงตึงๆๆๆ เราได้ยินเสียงทุกครั้งก็ดูนาฬิกาทุกครั้ง อืม เวลาเดิมเป๊ะ 

ในใจเราจึงพูดว่า ถ้าอยากจะอยู่ด้วยกัน ต่างคนต่างอยู่เถอะ อย่าทำเสียงรบกวนกันแบบนี้เรากลัว ประมาณ ๒-๓ อาทิตย์เสียงนั้นก็เงียบไป จนถึงช่วงมิดเทอม เราทำงานพาสทามและยังพักอยู่ที่หอนั้น ขณะที่เรากำลังออกไปทำงาน ก็เห็นกระดาษแปะตามหน้าประตูห้องเกือบทั้งตึก 
     
และวันต่อมา ห้องที่มีกระดาษติดอยู่ก็เปิดออกหมด รวมถึงชั้นเราแปะทุกห้องยกเว้นห้องเรา ก็ได้เปิดออก แล้วจึงรู้ว่าไม่มีใครอยู่ แล้วที่เราได้ยินตลอดล่ะคืออะไร?

และก็ถึงวันที่เราทนอยู่ไม่ได้แล้วจึงแจ้งย้ายออก (ลืมเล่าไปว่า เวลาเราเลิกงานดึกๆกลับมาที่หอ ไฟทางเดินปิดไฟมืดสนิท!! เราต้องใจดีสู้เสือใช้แสงไฟโทรศัพท์เปิดสวิสต์ไฟเองในแต่ล่ะชั้น และก็จะเป็นแบบนี้ก็ทุกครั้ง และวันนั้นเราก็ใช้วิธีเดิมแต่แสงโทรศัพท์ดันส่องไปตรงดาดฟ้าถัดจากชั้นห้องเรา เห็นขาคนนั่งแกว่งขาไปมาตรงทางขึ้นดาดฟ้าใกล้ห้องเรา ตั้งสติแล้วรีบไขกุญแจเข้าห้องทันที มาถึงคืนก่อนย้ายของออก เราเป็นคนนอนดึก ในเวลาช่วงเที่ยงคืนเราก็ได้คุยโทรศัพท์กับแฟนอยู่ อยู่ๆก็ได้ยินเสียงดังตึงๆๆๆๆๆๆ อยู่บนหัวเรา (ดาดฟ้า) เราตกใจจึงพูดขึ้นว่าเสียงอะไรอ่ะ แล้วเสียงเดินกระแทกนั้นก็ดังขึ้นเรื่อยๆไม่หยุด เสียงเดินกระแทกเท้า เดินวนอยู่บนหัวไม่ไปไหน ด้วยความที่ตกใจกลัวเราก็เผลอหลับไป

มาถึงวันที่เราย้ายของออก เราได้ให้ที่บ้านมาช่วยย้าย ถึงจนขนลงรอบสุดท้าย ที่บ้านได้ถามเราว่า ย้ายของลงมาหมดรึยัง? เราก็ตอบไปว่า ใกล้แล้ว เราจึงขึ้นไปเอาของรอบสุดท้ายลงมา แม่ได้พูดขึ้นว่า ดีใจเน๊อะ ปิดเทอมยังมีคนอยู่เป็นเพื่อน เราก็เงียบ

จนขนของขึ้นรถเรียบร้อย จึงบอกแม่ว่า รู้รึป่าวทั้งชั้นนั้นเหลือห้องหนูห้องเดียว แม่ทำหน้าตกใจแล้วพูดว่าก็แม่ได้ยินเสียงห้องข้างๆทำไรก๊อกแก๊กๆในห้องก็นึกว่ามีคนอยู่ แล้วพ่อจึงพูดขึ้นว่า พ่อรู้ตั้งแต่แรกล่ะว่ามีผี เพราะตอนที่มาดูห้องครั้งแรกเดินผ่านห้องนั้นแล้วขนลุกซู่ แต่กลัวเราจะกลัวเลยไม่บอก (ทั้งๆที่เราไม่เคยเล่าให้ที่บ้านฟัง5555 กลัวเขาว่าเราบ้าคิดไปเอง) จนย้ายออกถามคนดูแลยังไงเขาก็บอกไม่มีอะไร

อ้างอิงข้อมูลจาก - สมาชิกหมายเลข 3500911 pantip.com