สวดตามนี้แล้วผีจะรัก! "กรณียเมตตสูตร” พระปริตรศักดิ์สิทธิ์มากด้วยอานุภาพเมตตา เชื่อ! สวดทุกวัน ผีรักใคร่ เทวดารักษา เจ้าที่เจ้าทางเมตตา

“กรณียเมตตสูตร”  เป็น พระสูตรที่ปรากฏใน ขุททกปาฐะ ขุททกนิกาย ของพระสุตตันตปิฎก ถือเป็นหนึ่งในพระปริตรอันศักดิ์สิทธิ์ ที่นิยมสวดป้องกันภัยอันตรายและเพื่อความเป็นมงคลของชีวิต  โดยเนื้อหาของพระสูตรว่าด้วยการเจริญเมตตาจนนำไปสู่การบรรลุมรรคผลในที่สุด ทำให้กรณียเมตตสูตร เป็นพระปริตรที่มีอานุภาพมากด้านเมตตา หากสวดภาวนาอย่างสม่ำเสมอจะเป็นที่ยำเกรงของเหล่าภูติผีปีศาจ แม้แต่เทวดาได้สดับรับฟังก็เกิดความรักใคร่ ปกปักษ์รักษาคุ้มครอง หากไปนอนต่างถิ่น ผ่านศาลพระภูมิ ศาลเจ้า  หรือเจ้าที่เจ้าทาง ก็ให้เจริญเมตตาด้วยบทนี้  เชื่อว่า อานุภาพของเมตตาจะเป็นอาวุธที่ช่วยปกป้องคุ้มภัย ทำให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ผีสาง เทวดาปกปักษ์รักษา หรือหากใครที่กลัวผี โดนผีหลอก ผีอำบ่อยๆ สวดกรณียเมตตสูตรก่อนนอนทุกคืน จะช่วยให้เทวดารักษา ภูติผีไม่รบกวน เป็นที่รักของทั้งเทวดาและภูติผีอีกด้วย  

ก่อนสวดให้ตั้งนะโม 3 จบ แล้วว่าดังนี้

กะระณียะมัตถะกุสะเลนะ ยันตัง สันตัง ปะทัง อะภิสะเมจจะ

สักโก อุชู จะ สุหุชู จะ สุวะโจ จัสสะ มุทุ อะนะติมานี

สันตุสสะโก จะ สุภะโร จะ อัปปะกิจโจ จะ สัลละหุกะวุตติ

สันตินทะริโย จะ นิปะโก จะ อัปปะคัพโภ กุเลสุ อะนะนุคิทโธ

นะ จะ ขุททัง สะมาจะเร กิญจิ เยนะ วิญญู ปะเร อุปะวะเทยยุง

สุขิโน วา เขมิโน โหตุ สัพเพ สัตตา ภะวันตุ สุขิตัตตา

เย เกจิ ปาณะภูตัตถิ ตะสา วา ถาวะรา วา อะนะวะเสสา

ทีฆา วา เย มะหันตา วา มัชฌิมา รัสสะกา อะณุกะถูลา

ทิฏฐา วา เย จะ อะทิฏฐา เย จะ ทูเร วะสันติ อะวิทูเร

ภูตา วา สัมภะเวสี วา สัพเพ สัตตา ภะวันตุ สุขิตัตตา

นะ ปะโร ปะรัง นิกุพเพถะ นาติมัญเญถะ กัตถะจิ นัง กิญจิ

พะยาโรสะนา ปะฏีฆะสัญญา นาญญะมัญญัสสะ ทุกขะมิจเฉยยะ

มาตา ยะถา นิยัง ปุตตัง อายุสา เอกะปุตตะมะนุรักเข

เอวัมปิ สัพพะภุเตสุ มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง

เมตตัญจะ สัพพะโลกัสมิง มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง

อุทธัง อะโธ จะ ติริยัญจะ อะสัมพาธัง อะเวรัง อะสะปัตตัง

ติฏฐัญจะรัง นิสินโน วา สะยาโน วา ยาวะตัสสะ วิคะตะมิทโธ

เอตัง สะติง อะธิฏเฐยยะ พรัหมะเมตัง วิหารัง อิธะมาหุ

ทิฏฐิญจะ อะนุปะคัมมะ สีละวา ทัสสะเนนะ สัมปันโน

กาเมสุ วิเนยยะ เคธัง นะ หิ ชาตุ คัพภะเสยยัง ปุนะเรตีติ ฯ

สำหรับความเป็นมาของพระสูตรนี้มีอยู่ว่า ในสมัยพุทธกาล พระภิกษุราว 500 รูป ได้ศึกษาร่ำเรียนกรรมฐานจากพระพุทธเจ้าแล้ว จึงเดินทางไปแสวงหาสถานที่สัปปายะเพื่อเจริญกรรมฐานอบรมจิตใจ  ณ  ป่าหิมวันต์ ปัจจันตประเทศ หากแต่ในเวลานั้น เมื่อพระภิกษุบำเพ็ญเพียรอยู่โคนต้นไม้ตามปกติ  เหล่ารุกขเทวดาทั้งหลายที่อาศัยอยู่ตามต้นไม้ ต่างรู้สึกได้รับความเดือดเนื้อร้อนใจเป็นอันมาก  จึงต้องลงมาจากวิมานของตน และคิดว่าหากพระภิกษุบำเพ็ญอยู่เช่นนี้ไปตลอดพรรษา อาจจะทำให้พวกตนเกิดความลำบากได้  รุกขเทวดาจึงได้พากันจำแลงกายเป็นรูปร่างอันน่าเกลียด เพื่อหลอกหลอนพระภิกษุให้ตื่นกลัวและออกไปจากบริเวณนั้น เหล่าพระภิกษุเมื่อเจอสถานการณ์เช่นนี้ ก็เกิดความลำบากกายลำบากใจเป็นอันมาก จึงได้พากันเดินทางไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า ณ นครสาวัตถี พระพุทธองค์ทรงสดับรับฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้ว ให้ภิกษุเหล่านี้กลับไปบำเพ็ญเพียรยังที่เดิม แล้วทรงตรัสเมตตสูตร  (กรณียเมตตสูตร) เพื่อให้พระภิกษุเจริญเมตตาโปรดแก่รุกขทวดาในสถานที่แห่งนั้น เพื่อให้มีเมตตาต่อกัน เมื่อพระภิกษุกลับไปยังสถานที่เดิม พร้อมเจริญเมตตสูตร หรือ กรณียเมตตสูตรตามที่พระพุทธเจ้าตรัส ปรากฎว่า รุกขเทวดาต่างก็เกิดจิตเมตตาเป็นอันมาก พร้อมต้อนรับพระภิกษุด้วยความยินดี อีกทั้งยัง อารักขาพระภิกษุให้แคล้วคลาดปลอดภัยจากอันตราย จนกระทั่งพระภิกษุบรรลุอรหันตผลตามที่ปรารถนา

ข้อมูลอ้างอิง :

-พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ ( ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๕

พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๗ ขุททกนิกาย ขุททกปาฐ- ธรรมบท- อุทาน- อิติวุตตกะ- สุตตนิบาต

หน้าที่ ๙/ ๔๑๘ หัวข้อที่ ๑๐ http://www.84000.org/tipitaka/read/?25/10

เครดิตภาพ : Napapawn