หนุ่มโพสต์ในกระทู้พันทิป ฝากไว้ให้ "พ่อ-แม่" อ่าน แม้ตนจะไม่อยู่แล้ว

ทำเอาชาวโซเชียลสะเทือนใจอย่างหนัก เมื่อหนุ่มเจ้าของกระทู้ในเว็ปชื่อดังได้ออกมาโพสต์ข้อความสั่งลา ให้พ่อและแม่ของตนเองนั้นได้มาอ่าน เนื่องจากว่าหนุ่มรายนี้คล้ายราวกับว่าจะคิดสั้นทำอะไรบางอย่าง ซึ่งได้ตั้งหัวข้อกระทู้ไว้ว่า "ถึงพ่อและแม่ครับ แม้ผมจะไม่อยู่แล้ว ขอให้ย้อนกลับมาอ่านในเวลาที่ความทรงจำหวนมา ใช้ชีวิตให้มีความสุข รักเสมอครับ"

 

 

ซึ่งระบุเรื่องราวทั้งหมดไว้ว่า...สวัสดี ขอบคุณ ลาก่อน ข้าพเจ้ามิได้มีปัญหาหรือความกดดันประการใด และสิ่งที่เกิดขึ้นนี้จะไม่ถูกกล่าวโทษแก่ผู้ใดให้ต้องกล้ำกลืนเป็นตราบาปไปชั่วชีวิตของเขา เพียงแต่ข้าพเจ้าไร้ซึ่งเหตุผลที่จะทนทุกข์ทรมารอยู่ในโลกมายาแห่งนี้ต่อไป ข้าพเจ้าไม่เคยหวั่นกลัวต่อความตาย ตรงกันข้าม ข้าพเจ้านั้นเฝ้าพร่ำหามันอยู่ร่ำไปเกือบจะทุกลมหายใจมาตลอด 3 ปี สำหรับข้าพเจ้าแล้ว ความตายคือที่สุดของความเมตตาจากธรรมชาติ เป็นผู้ปลดปล่อยจากกรงจองจำ เป็นความสงบเงียบในยามวิกาลที่ข้าพเจ้าดื่มด่ำ เป็นทางออกของปลายอุโมงค์ที่ผู้สัญจรไม่อาจหลีกเลี่ยง

 

 

เพียงแต่มนุษย์เรานั้นกลัวการพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักที่สุด เช่นเดียวกันกับข้าพเจ้าที่ถึงแม้จะเหลือความเป็นมนุษย์อยู่เพียงเศษเสี้ยวก็ตาม แต่หากจะกล่าวถึงสิ่งที่ข้าพเจ้ารักยิ่งอย่างที่สุด แน่นอนว่าคือบิดามารดรผู้ให้กำเนิดและเฝ้าเลี้ยงดูข้าพเจ้ามาตลอดชั่วชีวิตของวัยรุ่นคนหนึ่ง โดยถึงแม้ว่าจะมีเหตุให้ต้องพลัดพรากอยู่เสมอ แต่ความรักและเทิดทูนบูชาของข้าพเจ้านั้นไม่เคยลดลง ข้าพเจ้าขอรับสารภาพว่าในช่วงวัยรุ่นนี้ข้าพเจ้าเคยเกเรและแสดงกิริยาอันไม่เหมาะสมจนทำให้พวกท่านต้องเสียใจในบางครั้งที่ทะเลาะกัน 

 

และข้าพเจ้าเจ็บปวดทุกครั้งจนต้องตามไปขอขมาพวกท่านเมื่อสำนึกได้อยู่เสมอ แต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่ข้าพเจ้าจะเจ็บปวดจนลืมตัวตนของตัวเองไปเท่าในคืนหนึ่ง ช่วงก่อนจะถึงวันสอบเข้าโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา แม่ของข้าพเจ้าได้เดินร้องไห้เข้ามาในห้องของข้าพเจ้าหลังจากสิ้นเสียงแผดคำรามใส่กันจากการการทะเลาะกับพ่อของข้าพเจ้า แม่ล้มตัวลงซบอกของข้าพเจ้าและได้พูดทั้งน้ำตาว่า พ่อเขาไม่รักแม่แล้ว ตอนนั้นแม่พูดถึงเรื่องการหย่าหรือแยกกันอยู่แต่ข้าพเจ้าไม่สามารถจับทุกถ้อยคำได้เพราะเสียงสะอื้นของแม่และข้าพเจ้านั้นชาไปทั้งตัว

 

 

คืนนั้นแม่ของข้าพเจ้าร้องไห้จนหลับไป จนหลังจากนั้นมา ข้าพเจ้ามองเห็นช่องว่างระหว่างพ่อกับแม่อยู่เสมอ แม้จะมีเสียงหัวเราะหรือความอบอุ่นในบางครั้ง แต่ช่องว่างนั้นไม่เคยหายไปไหน และข้าพเจ้ารู้ตัวดี ว่าพ่อกับแม่นั้นไม่สามรถที่จะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ของตนเองได้ เพราะยังมีข้าพเจ้าเป็นภาระที่ต้องส่งเสียเลี้ยงดู เป็นโซ่ล่ามทั้งสองไว้อยู่ แม่ของข้าพเจ้าอยากไปอยู่ต่างประเทศ ส่วนพ่อของข้าพเจ้าอยากลาสิกขาบวชตลอดชีวิต ข้าพเจ้าเข้าใจถึงความรู้สึกนั้นดี ความรู้สึกที่อึดอัด ความรู้สึกเมื่อต้องอยู่ในที่ๆไม่ใช่ที่ของตัวเอง เพราะข้าพเจ้าเผชิญมันอยู่ทุกวัน ไม่ว่าจะบ้านซึ่งไปขออาศัยเขาอยู่ ที่โรงเรียนซึ่งกีดกันข้าพเจ้าจากศิลปะที่ข้าพเจ้ารัก ในสังคมทุนนิยมซึ่งข้าพเจ้ามองเห็นโซ่ที่ล่ามข้อเท้าเราตั้งแต่เกิดมา การแก่งแย่ง เร่งรีบ แออัด หรือแม้แต่ในโลกที่ศิลปินฆ่าตัวตาย ทุกอย่างในโลกนี้ล้วนแต่เป็นภาพมายา

 

 

ทุกสิ่งใดๆที่เคยเกิดขึ้นล้วนต้องสูญสิ้นไปในสักวันตามหลักไตรลักษณ์ โปรดอย่าเสียใจที่นิทานเรื่องหนึ่งจบลง อย่างน้อยข้าพเจ้าได้เป็นผู้เลือกฉากจบให้ตนเอง เพื่อให้นิทานเรื่องใหม่ได้เริ่มขึ้นตามที่มันสมควรจะเป็น ขอบคุณและขอโทษสำหรับทุกอย่าง และขอยืนยันอีกครั้งว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่ความผิดของผู้ใดทั้งสิ้น ขอให้พึงระลึกไว้เสมอ ว่าข้าพเจ้าจะคงอยู่ตลอดไป ตราบที่พวกท่านนั้นมีความสุข

 

 

ด้วยรักอย่างสุดชีวิต นาย ภูมิชญณัฐ มิตรธีรโรจน์ 8/6/2544 – 17/3/2562 ขอบคุณ Pantip สำหรับพื้นที่ฝากข้อความ ขอบคุณครับพี่ที่ให้ยืมล็อคอิน ผมคงไม่รบกวนพี่อีกแล้ว ผมขอให้พี่โชคดี.

 

อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง

- "ป๊อก ปิยธิดา"วอนโซเชี่ยล ช่วยหาตัวหลานชาย"ตั๊ก นภัสกร" โพสต์กระทู้ดำดิ่ง ทางออกของปลายอุโมงค์ที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง

- "ป๊อก ปิยธิดา" แจ้งพบหลานชาย "ตั๊ก นภัสกร" โพสต์เศร้าถึงครอบครัวแล้ว