ไขข้อสงสัย อาถรรพ์ "มนต์กฤษณะกาลี" มีจริงหรือ บทสาปแช่งโบราณฤทธิ์ร้ายแรง

เป็นละครภาคต่อ "บุพเพสันนิวาส" ที่แฟนๆต่างตั้งตารอคอย สำหรับละครเรื่อง "พรหมลิขิต" ซึ่งหลังจากที่ออกอากาศตอนแรกไปเมื่อค่ำคืนวันที่ 18 ต.ค. ที่ผ่านมา ได้รับกระแสตอบรับอย่างดี ทุบทุกสถิติละครของช่อง 3 ในปีนี้ โดยคว้าเรตติ้งกลุ่ม Bangkok สูงสุดถึง 11.07 เรตติ้งในกลุ่ม (Bangkok and Urban) หรือ 15+ BU ได้ไป 9.23 เรตติ้ง Nationwide พุ่งแรงถึง 6.40 ยอดดูสดออนไลน์ทะลุ 1 ล้านคน 

 

อย่างไรก็ตาม ทั้งในเรื่อง "บุพเพสันนิวาส" จนมาถึงภาคต่อ  "พรหมลิขิต" สิ่งสำคัญที่สร้างความเชื่อมโยงตัวละครทั้ง 2 ภพคือ "มนต์กฤษณะกาลี" ซึ่งเป็นมนต์ที่ใช้ในการสาปแช่งโบราณที่มีอานุภาพร้ายแรง หากใครทำให้ผู้อื่นถึงแก่ชีวิต มนต์บทนี้จะเป็นเครื่องพิสูจน์ว่า คนที่ต้องสงสัยทำจริงหรือไม่ โดยการนำเศษผ้าของผู้ตายกับดวงวิญญาณของผู้ตายมาทำพิธีเพื่อหาคนที่ลงมือฆ่า หากคนผู้นั้นลงมือฆ่าผู้อื่นจริงจะกลายเป็นคนบ้าและเสียชีวิตลงไปในที่สุด

งานนี้หลายคนอาจสงสัยว่า "มนต์กฤษณะกาลี" มีจริงหรือไม่ ซึ่งทางด้านแฟนเพจ "รอมแพง" ผู้แต่งเรื่องบุพเพสันนิวาส และพรหมลิขิต ได้เคยระบุว่า มนต์กฤษณะกาลี ไม่มีจริง เป็นมนต์ที่แต่งขึ้นมาจากจินตนาการเท่านั้น

 

แต่อย่างไรก็ตาม ได้มีคนเข้ามาแสดงความคิดเห็นว่า มนต์กฤษณะกาลี มีชื่อคล้ายกับ "มนต์กฤษณะ" ซึ่งเป็นมนต์บูชาพระกฤษณะ ใช้ในการอธิษฐานจิตไปยังผู้ที่ผิดคำสาบานต่อเทพฮินดู หรือผู้คิดข้องแวะกับไสยศาสตร์โดยกล่าวอ้างเทพพราหมณ์ฮินดูเพื่อส่วนตน และคิดทำลายความน่าเชื่อถือของศาสนาพราหมณ์ฮินดู ให้กลับตัวกลับใจและประพฤติปฏิบัติตามคัมภีร์พระกฤษณะเพื่อประโยชน์สุขของสังคม โดยมีคำอธิบายไว้อยู่ 2 ประการด้วยกัน คือ

1. พิธีกรรมนี้เป็นการร่ายมนต์บูชาพระกฤษณะของพราหมณ์ฮินดู ที่นำมาใช้เพื่ออธิษฐานจิต ไปยังผู้ประพฤติผิดในคำสาบานต่อเทพฮินดู หรือผู้คิดข้องแวะกับไสยศาสตร์โดยกล่าวอ้าง เทพพราหมณ์ฮินดูเพื่อประโยชน์ส่วนตน และคิดทำลายความน่าเชื่อถือของศาสนาพราหมณ์ฮินดู ให้กลับตัวกลับใจ ขจัดความขุ่นหมองให้ผ่อนลง และประพฤติปฏิบัติตามคัมภีร์พระกฤษณะ เพื่อประโยชน์สุขของสังคม

         
2. การร่ายมนต์ศักดิ์สิทธิ์ในครั้งโบราณจะกระทำ เพื่อสาปแช่งผู้ที่คิดร้ายหรือลงมือทำร้ายทำลายผู้อื่นให้เกิดความเดือดร้อนจนถึงแก่ความตาย และในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้น ไม่สามารถนำตัวคนร้ายมารับโทษได้ให้มันผู้นั้นมีอันเป็นไป เปรียบดั่งคำสาปแช่งต่อผู้กระทำผิด โดยนำเศษผ้าหรือของใช้ของผู้ถูกกระทำในวันที่ตายเป็นสื่อวิญญาณ นำพาอาถรรพ์แห่งมนต์นี้ให้ผู้ที่คิดร้ายเกิดความประหวั่นพรั่นพรึง คลุ้มคลั่งเจียนบ้าโดยมิอาจหยุดยั้งได้ ยิ่งผู้นั้นมุ่งร้ายคิดชั่วมากเพียงใด ก็จะยิ่งพบเจอสิ่งที่ยิ่งกว่าความตาย ถึงกับวิกลจริตวิปลาส บ้างก็ตายตกตามกันไปเลยทีเดียว