ชำแหละ "ตัวแดง"การบินไทย!จริงหรือไม่?“ยุคทักษิณ”ผุดนโยบายการบินเสรี ระห่ำก่อหนี้ซื้อเครื่องบินจน”เจ้าจำปี”ทรุด .."บิ๊กตู่"ต้องมาตามแก้ปัญหา

ถือเป็นรัฐวิสาหกิจขนาดใหญ่แห่งหนึ่งของประเทศ  ที่วนเวียนอยู่กับการแก้ไขปัญหาทางธุรกิจ   สำหรับบมจ.การบินไทย  ตามข้อมูลที่ "สนข.ทีนิวส์" นำเสนอไปก่อนหน้า  ในการชี้ให้เห็นต้นเหตุวิกฤตการณ์ซึ่งเริ่มต้นชัดเจนในช่วงรัฐบาลทักษิณ ชินวัตร  โดยเฉพาะแนวนโยบายเปิดการบินเสรี  กระทั่งนำมาสู่การใช้เป็นข้ออ้างการเร่งจัดซื้อเครื่องบิน  ที่กลายเป็นต้นทุนในรูปหนี้สินจำนวนมหาศาลมาจนถึงปัจจุบัน   และส่วนหนึ่งของแนวทางการแก้ไขที่พล.อ.ประยุทธ์  จันทร์โอชา  นายกรัฐมนตรี  กำชับในที่ประชุมคณะกรรมการนโยบายรัฐวิสาหกิจ  (คนร.)  ก็คือ  การเร่งจำหน่ายเครื่องบินที่ปลดระวางทั้ง 20 ลำ รวมทั้งจะต้องมีความชัดเจนในแผนการจัดซื้อเครื่องบินใหม่

 

 

ทั้งนี้แผนการจัดซื้อเครื่องบินใหม่ดังกล่าว  ก็เป็นไปตามตามมติครม. รัฐบาลอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ  เมื่อวันที่ 24 เม.ย. 2554    ตามข้อเสนอของนายโสภณ ซารัมย์ อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคม จากพรรคภูมิใจไทย    ในการจัดซื้อเครื่องบินจำนวน 38 ลำ วงเงินรวม  241,052  ล้านบาท  ก่อนมาดำเนินการต่อในยุครัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตร   แต่ก็ยืดเยื้อไม่ประสบผลสำเร็จ  ด้วยสถานะทางการเงินของบมจ.การบินไทย  ซึ่งมีตัวเลขแดงมาโดยตลอด  และข้อมูลนี้ก็คือ ส่วนหนึ่งการสรุปประเด็นที่เกิดขึ้นภายใน บมจ.การบินไทย โดยกลุ่มพนักงาน บมจ.การบินไทยเอง

เริ่มต้นจากการแสดงรายละเอียดว่าปี 2545-2547 : เป็นช่วงเริ่มเปิดเสรีการบิน(Open Sky policy) โดยรัฐบาลทักษิณ และผลพวงการเปิดเสรีการบิน     ซึ่งดูเหมือนว่าบมจ.การบินไทย   จะได้ผลประโยชน์ในช่วงเวลาต่อจากนั้น   เพราะมีผลการดำเนินงานที่มีการปรับเพิ่มขึ้นของกำไรสุทธิแตะระดับ 10,182.92ล้านบาทสูงสุดเป็นประวัติการณ์ของ บมจ.การบินไทย   สืบเนื่องจากการขยายเส้นทางการบินอีกหลายเส้นทาง  บวกกับนโยบายการตลาดเชิงรุกภายใต้ข้อจำกัดของทรัพยากรที่มีอยู่ คือ จำนวนเครื่องบินเท่าเดิมแต่เพิ่มเที่ยวบินหลายเส้นทาง   โดยในปี 2545-2546  บมจ.การบินไทยมีเครื่องบินทั้งฝูงบิน 81 ลำและเพิ่มเป็น  83 ลำในปี2547  จึงเสมือนเป็นการบริหารสินทรัพย์ได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด  ส่งผลทำให้ในช่วงปี 2545-2547  บมจ.การบินไทยมีกำไรสุทธิในระดับ  10,077-12,453  ล้านบาทจากการเพิ่มขึ้นของกำไรสุทธิสูงสุดต่อเนื่องกัน 3 ปี

 

กระทั่งเข้าสู่ช่วงปี 2548-2551  ซึ่งพนักงานบมจ.การบินไทยใช้คำเป็นปีไฮไลท์  เนื่องจากในปี 2548 เป็นปีเริ่มต้นของการก่อหนี้ก้อนมหึมา  และมีแนวโน้มจะสร้างผลกระทบต่อเนื่องครอบคลุม 10 ปีต่อจากนั้น  เนื่องจากตั้งแต่ปี 2547-2558  สิ่งที่เริ่มเห็นได้ชัดเจน ก็คือ รายการหนี้ระยะยาว  ได้แก่หุ้นกู้ ในปี 2547 อยู่ที่ระดับ 10,000 ล้านบาท  ขยับเพิ่มขึ้นเป็นมูลค่า  40,000 ล้านบาท ในปี 2548

 

ในส่วนของรายการ "หนี้สินภายใต้เงื่อนไขสัญญาเช่าเครื่องบิน" ก็ขยับจาก 39,671.97 ล้านบาท ในปี 2547 เพิ่มขึ้นเป็น 49,101.10 ล้านบาท  ประเด็นที่เป็นข้อคำถามคาใจก็คือ  การก่อหนี้ก้อนมหึมาและอาจมีภาระผูกพันไปอีก 10 ปี   เป็นการตัดสินใจของบอร์ดบมจ.การบินไทยในขณะนั้่น  ที่รับสนองนโยบายการเปิดเที่ยวบินกรุงเทพฯ-แอลเอ โดยไม่ได้สนใจเรื่องจุดคุ้มทุนในการดำเนินธุรกิจ  

 

เพราะเมื่อประเมินถึงการขยับขึ้นราคาเช่าซื้อเครื่องบินในแต่ละปีต่อไป จึงได้เห็นว่ามีตัวเลขเพิ่มขึ้นทุกปี และเชื่อว่าในอีก 10 ปีหนี้ระยะยาวคงจะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง  และมากกว่านี้แน่นอน  เพราะถ้าย้อนกลับไปมองตัวเลขหนี้ระยะยาวรวมไม่กี่รายการ  จะเห็นได้ทันทีว่าในปี 2546 มูลค่าหนี้สินระยะยาว อยู่ที่ระดับ 64,782.75 ล้านบาทได้เพิ่มขึ้นแตะระดับ 102,910.49 ล้านบาท ในปี 2548 นี่คือ ผลพวงจากการที่ DD และบอร์ดบมจ.การบินไทย ในขณะนั้น ดำเนินการสนองนโยบายภาคการเมือง จนเป็นปมปัญหาเรื้อรังมาจนถึงยุคปัจจุบันไม่จบไม่สิ้น

 

ตามข้อมูลบางส่วนที่ปรากฏในหนังสือร้องเรียนถึง พล.อ.ประยุทธ์  จันทร์โอชา  นายกรัฐมนตรี และหัวหน้าคสช.   เมื่อวันที่ 28  กุมภาพันธ์  2560  ความว่า “   การจัดซื้อเครื่องบิน A340 -500 :  ในปีพ.ศ. 2545-2547 ครม.มีมติอนุมัติการสั่งซื้อเครื่องบินเป็นจานวนทั้งสิ้น 39 ลำ  ซึ่ง 4 ใน 39 ลำ เป็นเครื่องบินแบบ A340-500   โดยมีนโยบายเพื่อให้ใช้เครื่องบินแบบดังกล่าวทาการบินตรงจากประเทศไทยไปยังสหรัฐอเมริกา

 

 ถึงแม้คณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติได้ขอให้ทบทวนเนื่องจากเห็นว่ามีความเสี่ยงสูงจากการลงทุนที่ไม่คุ้มค่าทั้งด้านการปฏัติการและการตลาด แต่แผนดังกล่าวได้ถูกผลักดันจนเป็นผลสาเร็จโดยเปิดดาเนินการเที่ยวบินแรกในวันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2548 และยุติการบินเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2551 รวม 36 เดือน การบินไทยขาดทุน 7,000 กว่าล้านบาท

 

ปัจจุบันเครื่องบิน A340-500 ถูกปลดระวางรอขาย และถึงแม้จะมีผู้มาขอซื้อและวางเงินมัดจำแล้ว คณะกรรมการฯ ยังคงมีมติไม่อนุมัติให้ขาย จนเป็นเหตุให้ผู้วางเงินมัดจาทาจดหมายร้องเรียนไปยัง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เมื่อวันที่ 15 เมษายน พ.ศ. 2558 ทั้งนี้ การอนุมัติจัดซื้อเครื่องบินในคราวนั้น   ส่งผลให้การบินไทยมีหนี้สินระยะยาวไปอีก 10 ปี

 

กระนั้นเพื่อความชัดเจนในเรื่องผลประกอบการของบมจ.การบินไทยหลังยุคนโยบายการบินเสรี และการโหมซื้อเครื่องบินในยุครัฐบาลทักษิณ  เราจะไปดูตัวเลขบางส่วนที่มีการจดบันทึกไว้  เริ่้มจากผลประกอบการของบมจ.การบินไทยในช่วงปี    2533- 2541  ที่สนข.ทีนิวส์ตรวจสอบจากรายงานประจำปี บมจ.การบินไทย       พบว่า    โดยค่าเฉลี่ยผลประกอบการมีตัวเลขเป็นบวกประมาณ    2-3  พันล้านบาท  มาโดยตลอด       และแม้ว่ารายได้บางปีจะลดลงตามสถานการณ์การเมืองและเศรษฐกิจ    โดยเฉพาะในปี  2540  ที่บมจ.การบินไทยขาดทุนกว่า   2.5   หมื่นล้านบาท    เพราะได้รับผลกระทบจากนโยบายลอยตัวค่าเงินบาท    แต่ในปี  2541  บมจ.การบินไทยสามารถพลิกฟื้นผลประกอบการกลับมาเป็นกำไรสุทธิได้เกือบ  4  พันล้านบาท

        

อย่างไรก็ตามเราจะไปดูกันต่อว่าในปี   2542 – 2549 ที่เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อสำคัญที่ประเทศไทยเปิดเสรีการบินในยุครัฐบาลทักษิณ   ผลประกอบการของบมจ.การบินไทยมีความเปลี่ยนแปลงอย่างไร    เพื่อนำไปสู่การหาคำตอบที่เกี่ยวโยงกับตัวเลขขาดทุนสุทธิในช่วงเวลาต่อ ๆ มา

 

เริ่มจากข้อมูลในรายงานประจำปีงบประมาณ   2542     ซึ่งระบุว่าบมจ.การบินไทยยังคงมีกำไรติดต่อกันเป็นปีที่    35     โดยมีการรับมอบเครื่องบินใหม่จำนวน   10 ลำ  และจำหน่ายเครื่องบินออกไป  7  ลำ   ส่งผลให้มีเครื่องบินในฝูงบินทั้งสิ้น  79 ลำ     นอกจากนี้ในปี  254 2    การบินไทยยังได้รับเลือกให้เป็น  1  ใน 10  สายการบินที่ได้รับความนิยมมากที่สุด    จากผลการสำรวจของ  นิตยสารคอนเดอ นาสต์  แทรเวิลเลอร์  ประเทศอังกฤษ   และได้รับ  5 รางวัลจากการประกาศสายการบินดีเด่นประจำปี  1999  โดย  กลุ่มผู้พิมพ์นิตยสารท่องเที่ยวนานาชาติ   หรือ  Official  Airline  Guide    ส่วนผลประกอบการประจำปีงบประมาณ  2542    มีการแจ้งยอดกำไรสุทธิอยู่ที่     4,707 ล้านบาท   

 

 

ขณะที่ในปี  2543    ซึ่งบมจ.การบินไทยดำเนินงานครบรอบ  40  ปี    มีการแจ้งยอดผลประกอบการเป็นกำไรสุทธิ   4,717   ล้านบาท       ตามทิศทางภาวะการท่องเที่ยวซึ่งมีการขยายตัวในช่วงปี   2543      เพิ่มขึ้นกว่า  ร้อยละ 10.8    เมื่อเทียบกับปี    2542     ที่น่าสนใจก็คือ    ขณะนั้นบมจ.การบินไทยมียอดหนี้สินรวม   158,126  ล้านบาท   ซึ่งต่ำกว่ายอดหนี้สินในปัจจุบันเกือบหนึ่งเท่าตัว

 

ต่อมาในปี  2544    ซึ่งภาวะเศรษฐกิจโลกชะลอตัวอย่างหนัก  เพราะผลกระทบวิกฤตแฮมเบอร์เกอร์ของสหรัฐ   แต่ผลประกอบการของบมจ.การบินไทยก็ยังมีกำไรสุทธิ   1,929  ล้านบาท       เนื่องจากบมจ.การบินไทยมีการปรับกลยุทธ์การบริหารงาน   รวมถึงสถานการณ์ท่องเที่ยวของไทยก็ไม่ลดลงมากนัก   โดยเฉพาะจำนวนนักท่องเที่ยวในตลาดระยะใกล้  รวมถึงยุโรปและออสเตรเลีย  ที่มีอัตราขยายตัวอย่างต่อเนื่อง

 

ที่น่าสนใจคือผลประกอบการของบมจ.การบินไทยในปี  2545    ซึ่งตามรายงานประจำปีงบประมาณ    2545     ระบุว่าเป็นปีที่บมจ.การบินไทยมีผลกำไรสูงสุด     โดยมีผลกำไรมากถึง  10,182  ล้านบาท     แต่สิ่งที่ต้องโฟกัสจริง ๆ   ก็คือความเคลื่อนไหวการเมืองที่เริ่มเข้าไปมีบทบาทในบมจ.การบินไทย และ  โครงสร้างการบินของไทยมากขึ้นเป็นลำดับ   

ทั้งการแต่งตั้งคนใกล้ชิดทางการเมืองอย่าง   นายทนง พิทยะ     เข้านั่งเก้าอี้ประธานบอร์ด บมจ.การบินไทย   และการประกาศนโยบายเสรีการบิน   โดยรัฐบาลทักษิณ  ชินวัตร   ซึ่งเป็นมาตรการที่มุ่งปลดล็อคให้สายการบินต่าง ๆ  สามารถเข้ามาให้บริการในประเทศได้มากขึ้น    จากเดิมที่อุนญาตให้สายการบินเพียงไม่กี่สายเข้ามาให้บริการภายในประเทศ  และยังจำกัดเส้นทางในการให้บริการของสายการบินเหล่านั้น   ไม่ให้บินทับเส้นทางหลักของสายการบินไทยซึ่งเป็นสายการบินแห่งชาติ 

 

 

และมีเพียงสายการบินไทยเท่านั้น ที่สามารถบินเส้นทางหลักๆ อาทิเช่น กรุงเทพ-เชียงใหม่ ด้วยการบินตรงแบบไม่จอดแวะพักที่ไหน ส่วนสายการบินอื่นๆ ที่จะทำเส้นทางบินไปเชียงใหม่จะต้องมีการหยุดพัก เช่นบางกอกแอร์เวย์ส จะต้องจอดแวะพักที่สนามบินสุโขทัย และ โอเรียนท์เอ็กซเพรสแอร์  (โอเรียนท์ไทย)  ต้องไปจอดแวะพักที่สนามบินอู่ตะเภาก่อน    ซึ่งการประกาศนโยบายเสรีการบินในขณะนั้น    ได้นำไปสู่การเปิดตัวสายการบินต้นทุนต่ำอย่าง   สายการบินไทยแอร์เอเชีย     ที่รับรู้กันในเวลาต่อมาว่าเป็นธุรกิจการบินที่เกิดจากดีลธุรกิจระหว่างทุนต่างชาติและทุนระบอบทักษิณในรูปนอมินี   หรือ ระหว่าง บริษัท  AirAsia Berhad   กับ  บมจ. เอเชีย เอวิเอชั่น  เกิดขึ้นเป็นครั้งแรกในประเทศไทย    

 

มาถึงปี  2546     ปรากฏว่าผลประกอบการของบมจ.การบินไทยยังดีขึ้นต่อเนื่อง โดยรายงานประจำปีได้แจ้งยอดกำไรสุทธิไว้ที่   12,079   ล้านบาท   และมีการระบุว่าผลกำไรที่เกิดขึ้นมีส่วนเชื่อมโยงกับแผนการเพิ่มความถี่ของเที่ยวบิน    รวมถึงมีการเพิ่มจุดบินเพื่อขยายการบินของบมจ.การบินไทยให้ครอบคลุมรองรับปริมาณผู้โดยสารที่เพิ่มมากขึ้น แม้ว่าบางช่วงเดือนของปีงบประมาณ  2546     จะมีการปรับลดเที่ยวบินลงบ้างให้สอดคล้องกับสถานการณ์สงครามในอิรัก และ วิกฤตการณ์โรคซาร์สในภูมิภาคเอเซียก็ตาม  

 

ส่วนในปีงบประมาณ    2547  บมจ.การบินไทยมีผลประกอบการเป็นกำไรสุทธิลดลงเหลือ   10,077 ล้านบาท    ปี  2548   ลดลงอีกเหลือ  6,825   ล้านบาท  และปี   2549  ซึ่งเป็นปีแรกที่เริ่มต้นใช้เท่าอากาศยานสุวรรณภูมิเป็นท่าอากาศยานหลักของประเทศ  บมจ.การบินไทย  มีผลกำไรสุทธิเหลือเพียง    8,992    ล้านบาท    

 

ทั้งหมดนี้เป็นเพียงบางส่วนที่มีการนำเสนอเพื่อจะบอกว่าในช่วงที่ผลประกอบการของบมจ.การบินไทยมีปัญหา ด้วยรายได้และผลกำไรที่ลดลงต่อเนื่องด้วยหลายองค์ประกอบเกี่ยวเนื่อง แต่บมจ.การบินไทยก็มีภาระที่ต้องรับผิดชอบจากนโยบายและการตัดสินใจในช่วงรัฐบาลทักษิณมากมาย

 

โดยนับตั้งแต่ปี   2544    หรือ   ตั้งแต่ยุคเริ่มต้นรัฐบาลทักษิณ  เข้าบริหารประเทศเป็นต้นมา    มีข้อสังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น  กับยอดหนี้สินระยะยาวของบมจ.การบินไทย    โดยเฉพาะมูลค่าหนี้ภายใต้เงื่อนไขสัญญาเช่าเครื่องบิน    ดังนี้

       

ปี  2544     หนี้สินภายใต้เงื่อนไขสัญญาเช่าเครื่องบิน  ตามรายงานประจำปี  2544   มียอดหนี้     9,927  ล้านบาท    แต่มีการปรับปรุงตามรอบบัญชีใหม่และแสดงในรายงานประจำปี   2545    เพิ่มเป็น    44,822  ล้านบาท      

         

ส่วน  ปี  2545      ยอดหนี้ภายใต้สัญญาเช่าเครื่องบินของบมจ.การบินไทย  อยู่ที่  34,801  ล้านบาท   จากนั้นก็มีการปรับขึ้นโดยเฉลี่ยแทบทุกปี  คือ

           ปี   2546         จำนวน      35,292       ล้านบาท 

           ปี   2547         จำนวน      39,672       ล้านบาท

           ปี   2548         จำนวน      49,101      ล้านบาท

           ปี  2549          จำนวน      53,486      ล้านบาท

           ปี  2550          จำนวน      70,572      ล้านบาท     

           ปี  2551          จำนวน      65,336      ล้านบาท

           ปี  2552          จำนวน      68,028      ล้านบาท

           ปี  2553          จำนวน      54,732      ล้านบาท 

           ปี 2554           จำนวน      47,793      ล้านบาท

           ปี 2555           จำนวน      61,611      ล้านบาท

           ปี 2556           จำนวน      63,319       ล้านบาท

           ปี 2557           จำนวน      61,389       ล้านบาท        

 

และเพื่อให้ชัดเจนในทุกประเด็นเกี่ยวข้อง  จำเป็นต้องนำตัวเลขรายได้และรายจ่ายของ บมจ.การบินไทยมาแสดงประกอบข้อมูลเพื่อเทียบเคียงให้เห็นความแตกต่างที่เกิดขึ้นกับผลประกอบการที่เป็นกำไรสุทธิและขาดทุนสุทธิ ซึ่งก็มีรายละเอียดโดยสรุปเป็นข้อมูลดังนี้

 

เริ่มจากรายได้ปี  2533  เฉพาะรายได้จากการดำเนินงาน  หรือ รายได้จากการขายหรือการให้บริการ    ซึ่งประกอบด้วย  ค่าโดยสารและค่าน้ำหักส่วนเกิน  ,   ค่าระวางขนส่ง  , ค่าไปรษณียภัณฑ์  และ กิจการอื่น ๆ      มีมูลค่าสุทธิ    48,615  ล้านบาท      และ     มีรายจ่ายจากค่าดำเนินงาน   หรือ  ค่าใช้จ่ายในการขายและการให้บริการ    อาทิ   ค่าใช้จ่ายการบิน , ค่าบำรุงรักษาและค่าซ่อมแซม  ,    ค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับการบริการภาคพื้นดิน , ค่าเช่าเครื่องบิน  , ค่าเสื่อมราคาเครื่องบิน   เป็นต้น  มูลค่า      40,340 ล้านบาท

           ปี 2534  รายได้     51,913  ล้านบาท        รายจ่าย  48,208  ล้านบาท

          ปี 2535  รายได้     55,030   ล้านบาท        รายจ่าย  50,273  ล้านบาท

          ปี 2536  รายได้     58,579   ล้านบาท        รายจ่าย  53,946  ล้านบาท

          ปี 2537 รายได้     63,755   ล้านบาท         รายจ่าย  55,260  ล้านบาท

          ปี 2538 รายได้     72,798   ล้านบาท         รายจ่าย   63,434 ล้านบาท

          ปี 2539  รายได้   78,022   ล้านบาท          รายจ่าย  68,600 ล้านบาท

          ปี 2540  รายได้   84,688    ล้านบาท         รายจ่าย  75,682 ล้านบาท

          ปี 2541  รายได้  105,493    ล้านบาท        รายจ่าย  92,289 ล้านบาท

         ปี 2542  รายได้  107,653    ล้านบาท         รายจ่าย 90,489 ล้านบาท

         ปี 2543  รายได้   121,712    ล้านบาท        รายจ่าย 106,780 ล้านบาท  

 

จากข้อมูลรายได้ และรายจ่ายที่พอมองเห็นยอดกำไรสุทธิ  พอมาถึงช่วงรัฐบาลทักษิณ ชินวัตร  จะเห็นได้ว่ามีความเปลี่ยนแปลงในหลาย ๆ ด้านเกี่ยวกับตัวเลขผลประกอบการที่มีแนวโน้มลดลงตามลำดับ ตามรายละเอียดโดยสังเขปดังนี้

         ปี 2544 รายได้   129,173    ล้านบาท          รายจ่าย   116,946 ล้านบาท

         ปี2545  รายได้    129,015   ล้านบาท           รายจ่าย  110,328 ล้านบาท

         ปี2546  รายได้    134,536   ล้านบาท           รายจ่าย  116,822 ล้านบาท  

         ปี2547  รายได้    152,603   ล้านบาท           รายจ่าย  132,206 ล้านบาท

         ปี2548 รายได้     162,488   ล้านบาท           รายจ่าย   151,664ล้านบาท

         ปี2549 รายได้      178,607  ล้านบาท           รายจ่าย   170,243ล้านบาท

 

รายละเอียดจาการรวบรวมข้อมูลในอดีตจนมาถึงยุครัฐบาลทักษิณ  ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นภาวะความเปลี่ยนแปลงหลายสิ่้งหลายอย่างกับบริษัทสายการบินแห่งชาติในเชิงลบยังไม่จบ   เพราะแนวคิดเรื่องการซื้อเครื่องบินด้วยข้ออ้างเพื่อการแข่งขัน  ที่พัฒนาต่อยอดมาจากนโยบายการบินเสรี  ยังคงมีมาต่อเนื่อง จนถึงยุครัฐบาลอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ  และ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร   ทำให้พล.อ.ประยุทธ์ ต้องกำชับในที่ประชุมคนร.ว่าต้องเป็นไปอย่างรอบคอบ และมีมาตรการดำเนินการกับเครื่องบินเก่า  หรือ การจำหน่ายเครื่องบินปลดระวางอย่างมีประสิทธิภาพ   เพื่อไม่ให้วิกฤตการณ์ในอดีตกลายเป็นปัญหาต่อเนื่องไม่รู้จักจบสิ้น   ประเด็นสำคัญคือถ้ามีการเปลี่ยนแปลงรัฐบาลใหม่  อะไรจะเกิดขึ้นอีกกับบมจ.การบินไทย ???