กราบสาธุ! ท่าน ว.วชิรเมธี เผยข้อคิด.. "พระอรหันต์อยู่ไหน" เรื่องเล่าที่ลูกทุกคนต้องอ่าน

วันนี้ (12/8/2561) เฟซบุ๊ก  พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี ได้เผยข้อคิดดีๆ ในวันแม่แห่งชาติ โดยระบุว่า 

“พระอรหันต์อยู่ไหน”

คนจีนมีสำนวนที่สอนให้กตัญญูรู้คุณอยู่สำนวนหนึ่ง
นั่นก็คือสำนวนที่ว่า
“ร้อยความดีความกตัญญูมาเป็นที่หนึ่ง”
ส่วนชาวพุทธก็มีพุทธสุภาษิตว่า
“นิมิตฺตํ สาธุรูปานํ กตญฺญูกตเวทิตา” ซึ่งแปลว่า
“ความกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายของคนดี”
...

มีเรื่องเล่าเก่าแก่แต่โบราณอยู่เรื่องหนึ่ง
ซึ่งผู้เขียนเคยฟังเมื่อนานมาแล้ว แต่ยังอยู่ในความทรงจำเสมอมา
จึงขอนำมาเล่าใหม่ในที่นี้อีกครั้งหนึ่ง
เพื่อร่วมรำลึกถึงพระคุณของแม่เนื่องในวันแม่แห่งชาติ
๑๒ สิงหาคม ๒๕๖๑
...

“ชายหนุ่มคนหนึ่ง เป็นลูกกตัญญู
เขาอาศัยอยู่ในกระท่อมหลังเล็กๆ หลังหนึ่งกับแม่ผู้ชราภาพ
อยู่มาวันหนึ่ง มีเสียงเล่าลือว่า 
มีพระอรหันต์รูปหนึ่งท่านเดินธุดงค์มาจากต่างเมือง
กล่าวกันว่า ท่านเป็นพระผู้ทรงวิทยาคุณ
เคยจำพรรษาและภาวนาอยู่ในถ้ำยาวนานถึง ๗ ปี ๗ เดือน ๗ วัน
คราวนี้ท่านมาปักกลดอยู่บนยอดเขาเหนือถ้ำหลวงติดฝั่งพม่า
ชายหนุ่มได้ยินข่าวนี้ เขาดีใจมาก นอนหลับๆ ตื่นๆ ทั้งคืน
เพราะเขาเคยใฝ่ฝันมาตลอดว่า 
ในชีวิตนี้อยากกราบพระอรหันต์ตัวเป็นๆให้ได้สักครั้งหนึ่งในชีวิต 
พอรุ่งขึ้น เขาจึงขออนุญาตลาแม่ไปกราบพระอรหันต์บนยอดเขา
เมื่อแม่ผู้แก่ชราอนุญาตแล้ว 
เขาจึงออกเดินทางรอนแรมไปในป่าเป็นเวลาหลายวัน
ในที่สุดก็ลุถึงยอดเขา แต่มันไม่ง่ายอย่างที่คิดเลย
เพราะมีคนมารอกราบท่านนับหมื่น
...

เขารอแล้วรอเล่า กว่าจะได้เข้ากราบก็เกือบเที่ยงคืน
เมื่อพาตัวเองไปนั่งอยู่ต่อหน้าหลวงปู่เขาจึงรีบกล่าวความในใจ
ว่าตนรู้สึกเป็นบุญเหลือเกินที่ได้มากราบพระอรหันต์ที่แท้จริงเสียที
หลังจากถูกหลอกมาหลายรอบแล้ว หมดเงินหมดทองไปก็ไม่น้อย
หลวงปู่ฟังแล้ว จึงตอบว่าท่านก็แค่พระธรรมดารูปหนึ่ง ไม่ใช่พระอรหันต์
อย่างที่คนเอาไปลือกันแต่อย่างใด 
...

 

 

ชายหนุ่มรู้สึกผิดหวังมาก เขาจึงถามว่า ถ้าหากหลวงปู่ไม่ใช่พระอรหันต์แล้ว
ถ้าเช่นนั้น ใครกันที่เป็นพระอรหันต์ และท่านอยู่ที่ไหน
พระธุดงค์จึงว่า
“เจ้าหนูเอ๋ย พระอรหันต์น่ะมีอยู่ทุกที่นั่นแหละ
ท่านชอบใส่เสื้อเอาข้างในกลับมาไว้ข้างนอก ผมสีดอกเลา 
และชอบสวมรองเท้ากลับข้าง...เจอที่ไหน คนนั้นไซร้คือพระอรหันต์ตัวจริง”
ฟังแล้วชายหนุ่มก็กราบลากลับบ้านด้วยความผิดหวัง
เขาบุกป่าฝ่าดงมาอีกเกือบอาทิตย์จึงลุถึงปากซอยเข้าบ้าน
เมื่อใกล้ถึงบ้านเขาตะโกนโวกเหวกหาแม่ด้วยความคิดถึงสุดหัวใจ
แม่ผู้ชราได้ยินว่าลูกกลับมาก็ดีใจเป็นหนักหนา
คว้าเสื้อเก่าๆ มาสวมอย่างรีบร้อน ข้างนอกจึงกลับเป็นข้างใน
ข้างในกลายเป็นข้างนอก 
อารามรีบร้อน นางยังสวมรองเท้าผิดข้างอีกต่างหาก
จากนั้นก็รีบกุลีกุจอออกจากบ้านไปยืนรอรับลูกชาย
เมื่อสองแม่ลูกเจอกันหน้าบ้าน ลูกชายจึงอดขำทั้งน้ำตาไม่ได้
ที่เห็นแม่ของตัวเองแต่งตัวแปลกๆ พิกล
ใส่เสื้อก็ผิดข้าง สวมรองเท้าก็ผิดด้าน แต่แล้วพอสติกลับคืนมา
เขาก็อุทานกับตัวเองทั้งน้ำตาคลอหน่วยว่า

“เรานี่ช่างโง่จริงๆ 
สู้ออกเดินทางไปเสาะแสวงหาพระอรหันต์ถึงในป่าในดง
ทั้งๆ ที่พระอรหันต์ตัวจริงท่านอยู่ในบ้านเดียวกันกับเรามาตลอด”

ชายหนุ่มก้มลงกราบเท้าแม่ และสัญญากับตัวเองว่า
แต่นี้ต่อไป เขาจะไม่ไปเสียเวลาเพื่อแสวงหาพระอรหันต์ที่ไหนอีกแล้ว !

(ว.วชิรเมธี)
๑๒ สิงหาคม ๒๕๖๑

 

Cr.พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี