ศุ บุญเลี้ยง ไม่ยอมงดงานแม้ยังอ่อนล้า เหตุพระป่วยมะเร็งระยะสุดท้ายขอให้มาอ่านบทกวีให้ฟัง

จากกรณีศิลปินเจ้าของเพลงดัง อิ่มอุ่น และนักเขียนอารมณ์ดี พี่จุ้ย "ศุ บุญเลี้ยง"  ได้โพสต์เฟซบุ๊ค เล่าถึงเหตุการณ์อุบัติเหตุที่ไม่คาดฝันของตนเอง โดยระบุว่า อุบัติเหตุครั้งนี้เกิดขึ้นบนสายการบินหนึ่งที่เครื่องบินได้ลงจอดที่สนามบินเกาะสมุย ก่อนจะโดนกระเบื้องหล่นใส่ศีรษะจนบาดเจ็บ ขณะที่เหตุผลในการต้องเดินทางมานั้น ศิลปินอารมณ์ดีบอกว่าต้องรีบไปดูน้องสาวที่กำลังป่วย และขณะเดียวกันกลับมาเพื่อต้องไปร่วมงานสำคัญหนึ่งด้วย

 

 

ล่าสุดวันนี้(6ธ.ค.) พี่จุ้ย ศุ บุญเลี้ยง ได้โพสต์ข้อความพร้อมภาพลงในเฟซบุ๊ก ศุ บุญเลี้ยง อีกครั้ง โดยระบุว่า อยู่ที่ มหาวิทยาลัยมหามกุฎราชวิทยาลัย ขอนแก่น ซึ่งเรื่องราวทั้งหมดที่จะได้อ่านต่อไปนี้ เป็นเหตุการณ์ที่พี่จุ้ยบอกเล่าถึงงานที่ต้องเดินทางไปร่วม เนื้อหาทั้งหมดมีดังนี้

 

สืบเนื่องมาจากกรณีวัสดุตกใส่ศีรษะแตก

พรรคพวกเป็นห่วงเป็นใย

ทั้งเป็นวันเดียวกับที่ น้องสาวเสียชีวิต ด้วยโรคมะเร็ง

 

ทางเลือกที่น่าจะดีต่อชีวิตก็คือพักรักษาตัวอยู่ที่เกาะสมุย ในบ้านตากอากาศริมทะเล เพื่อฟื้นฟูสภาพกายและใจ

 

 

งานที่พอจะงดได้ ก็ควรบอกเจ้าภาพไปว่า เกิดอุบัติเหตุเขาคงจะเข้าใจได้

แต่งานที่รับไว้ คืองานชื่อ "#ชีวิตดนตรีกวีธรรม"

โดยมีภักดีกวีหนุ่มเป็นคนทาบทามว่า หลวงพ่อที่ศรัทธาอยากจะจัดงานนี้

เนื่องจากว่า มีพระอาจารย์ท่านหนึ่ง ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย อยากจะให้มีการจัดงาน

ท่านอยากแสดงให้ผู้คนเห็นว่า ดนตรี กวี งานศิลป์และธรรมะอันเคยหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณของท่าน ให้ชื่นบานในธรรมมาตลอดชีวิต

ได้มีโอกาสเผยแพร่เกื้อกูลให้ชีวิตของผู้คนอีกสักครั้ง

 

 

 

 

กวีภักดีแจ้งมาว่าคนสำคัญที่ท่านพระมหารุ่งเรือง รฺกขิตธัมโม ต้องการให้มาในงาน คือ ศุ บุญเลี้ยง

 

เพียงเจตนางดงามแค่นี้ก็ยากจะปฎิเสธ

 

ผมจึงสัญจรไปขอนแก่น ด้วยร่างกายที่อ่อนล้า แต่ศรัทธาที่เข้มแข็ง

เข้าร่วมงานเสวนา “ชีวิต ดนตรี กวี ธรรม”

ที่มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตอีสาน ขอนแก่น

จนงานลุล่วงลงด้วยความปิติใจ และเจริญในธรรม

 

หากบุญกุศลมีจริง ขออุทิศให้น้องสาวที่จากลาไป

 

 

ผมบันทึกและอ่านบนเวที

ว่า

ความตายไม่เรียงลำดับไหล่

แม่จากไปเมื่อปีกลาย

ฝากน้องให้อยู่ดูแลพ่อ

แต่น้องต้องไปอยู่กับแม่

……………..

พี่ไม่ได้ร่วมงานเผา

และไม่ได้ส่งกระดูก

คืนน้องสู่ท้องทะเล

………..

 

 

พกพาบาดแผลเดินทาง

เพื่อชีวิต ดนตรี กวี ธรรม

……….

แล้วร้องเพลง “พินัยกรรม” ที่แต่งไว้

ให้ผู้ฟังรับทราบ

ท่อนสุดท้ายของบทเพลงนั้น เขียนไว้ว่า

…….

ว่า..บทกวีมีอยู่ทุกแห่งหน

หากว่าเธอเพียรค้นเสาะหา

ว่าดนตรี ลอยอยู่ในนภา

ให้เธอไขว่คว้าเอามาชื่นชม

วาดชีวิตให้เหมือนงานศิลป์

ศิลปะหนึ่งชิ้นที่มีคุณค่า

หมั่นเติมเต็ม ชีวิตชีวา

ด้วยสิ่งล้ำค่า ดนตรี กวี ศิลป์ (ธรรม)

……

 

 

ปล.เนื่องจากเสร็จจากเสวนา ยังพอมีเวลา จึงไปหาหมอที่โรงพยาบาล

ให้ช่วยทำการตัดไหม (ช่วงนี้เป็นเทศกาลงานไหมพอดี)

หมอบอกว่าแผลสนิทดี

 

 

 

 

ขอบคุณภาพข้อมูลเฟซบุ๊ก : ศุ บุญเลี้ยง