ครอบครัวเจอชายพิการใช้มือเข็นรถกลางแดดร้อน ตอนแรกขับผ่านไปแล้วแต่ภาพพ่อที่นั่งรถเข็นลอยมาในหัว

เรื่องราวอบอุ่นหัวใจ เมื่อครอบครัวหนึ่งกำลังเดินทางผ่านเส้นทางอำเภอเพ็ญ-บ้านด่าน ทันใดนั้นสายตาเหลือบเห็นริมถนนมีชายนั่งรถเข็นกำลังใช้มือปั่นรถเข็นไปตามทาง รถคันอื่นๆขับผ่านไปโดยไม่สนใจ ตอนแรกครอบครัวนี้เองก็ขับผ่านไป แต่สายตาเหลือบมองกระจกหลังเห็นภาพเช่นนั้น คุณแม่ทนไม่ไหวอีกต่อไปรีบให้คุณพ่อจอดรถรับเขาขึ้นมาบนรถ เล่าว่า

ระหว่างเดินทางเข้าอุดร ขับรถผ่านถนนเส้นอำเภอเพ็ญ -บ้านด่าน ผ่านมาครึ่งทางเห็นน้าคนนี้แกกำลังใช้มือปั่นรถเข็นตามไหล่ทางมาเรื่อยๆ รถทุกคันขับผ่านหมดแม้กระทั่งรถของเราเองก็ขับผ่านแกเช่นกัน แต่ก็แอบมองกระจกเหลียวหลังมองแกด้วยความสงสาร แต่เราก็ไม่รู้ว่าแกเป็นใครบ้านอยู่ไหนเลยคุยกันว่าทำไมเราไม่จอดช่วยแกดูรถทุกคันไม่จอดรับแกเลยนะ แม้กระทั่งคนที่มีรถกระบะ ก็ไม่มีคันไหนจอด 

ระหว่างคุยกันภาพพ่อตุ้มซึ่งเป็นพ่อของแฟนภาพตอนพ่อนั่งรถเข็นก็ลอยขึ้นมา แล้วก็บอกกับแฟนว่านึกถึงพ่อนะ เราวนรถกลับไปรับแกไปส่งบ้านกันเถอะ สงสารแก พูดแล้วเราก็พากันกลับรถไปรับแก 

พอไปถึงเห็นแกหยุดพักด้วยความเหนื่อยและร้อนใต้ต้นไม้ริมทาง มือปาดเหงื่อ พออุ้มแกขึ้นรถเอารถเข็นพับขึ้นรถเสร็จ ยื่นกาแฟให้แก แล้วก็สอบถามแกว่าไปไหนมา แกบอกว่าออกจากบ้านตั้งแต่เช้า พร้อมข้าวเหนียว 1 ปั้น ปั่นรถเข็นเข้าตัวอำเภอเพ็ญเพื่อไปซื้อชิมโทรศัพท์ แกอยู่บ้านดอนข่า ตำบลเชียงหวาง ถามว่าอยู่กับใครแกบอกอาศัยอยู่กับพี่สาว ขาเดินไม่ได้ตั้งแต่เด็กเพราะประสบอุบัติเหตุ ถามแกว่าทำไมไม่ขอรถเข็นแบบโยก แกบอกเคยขอไปแล้วแต่ไม่ได้ แกให้ข้อมูลเรามาแบบนี้ เราไม่รู้ว่าแกเป็นใคร นิสัยใจคอเป็นแบบไหน ครอบครัวเป็นยังไง เพราะเราไม่รู้จักแก ช่วยเพราะอยากช่วย แต่ด้วยความสงสารและเห็นใจเราจึงได้ช่วยแกเพื่อให้กลับถึงบ้านโดยไวและไม่เหนื่อยในการเข็นตัวเองตากแดดกลับบ้าน ได้ช่วยแค่นี้ก็สุขใจแล้ว

ฝากถึงหน่วยงานที่เกี่ยวข้องช่วยดูแลและหารถเข็นโยกให้แกสักคันด้วยค่ะเพื่อแกจะได้สะดวกและสบายในการใช้งาน เราไม่ได้โพสต์หรือลงเพื่อความสนุกหรือต้องการการยกย่องว่าเป็นคนดีของสังคม และไม่ได้มีเจตนาจะทำให้แกอับอาย แค่อยากช่วยเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน และอยากให้แกได้รถเข็นโยกไว้ใช้งานแค่นั้นค่ะ (ขออนุญาตน้าแกแล้วค่ะ)

แม่พูน พี่ฟอร์จูน น้องฟอร์เจ